confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۶۰
ویرایش
اصحاب کساء: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح لینک‌های سبز
(←منابع: افزودن منبع) |
(اصلاح لینک‌های سبز) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{درباره ۲|اصحاب کساء|اطلاع از سخن پیامبر، مدخل |حدیث کساء| }} | {{درباره ۲|اصحاب کساء|اطلاع از سخن پیامبر، مدخل |حدیث کساء| }} | ||
[[پرونده:پنج تن آل عبا(ع).jpg|بندانگشتی|پوستری با نام [[پنج تن]] اصحاب کساء]] | [[پرونده:پنج تن آل عبا(ع).jpg|بندانگشتی|پوستری با نام [[پنج تن]] اصحاب کساء]] | ||
'''اصحاب کِساء'''، یا اصحاب عبا، لقبی برای [[حضرت محمد(ص)]]، [[حضرت علی(ع)]]، [[فاطمه(س)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] است. از آنجا که بنابر [[روایات]]، پس از نزول [[آیه تطهیر]]، پیامبر(ص) برای مشخص کردن مصداق [[اهل بیت]]، [[عبا]]ی خویش را بر سر خود و چهار نفر دیگر کشید، این پنج نفر را اصحاب کساء نامیده‌اند. تعابیر خمسه اصحاب کساء، [[پنج تن]] آل عبا، پنج تن و آل عبا نیز به همین ماجرا اشاره دارند. | '''اصحاب کِساء'''، یا اصحاب عبا، لقبی برای [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]، [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است. از آنجا که بنابر [[حدیث|روایات]]، پس از نزول [[آیه تطهیر]]، پیامبر(ص) برای مشخص کردن مصداق [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت]]، [[عبا]]ی خویش را بر سر خود و چهار نفر دیگر کشید، این پنج نفر را اصحاب کساء نامیده‌اند. تعابیر خمسه اصحاب کساء، [[پنج‌تن|پنج تن]] آل عبا، پنج تن و آل عبا نیز به همین ماجرا اشاره دارند. | ||
این رویداد بر فضلیت اصحاب کساء بر دیگران و اینکه این پنج نفر «بهترین افراد مردم» و «کریم‌ترین مخلوقات و شریف‌ترین آنها نزد خدا» هستند دلالت دارد. | این رویداد بر فضلیت اصحاب کساء بر دیگران و اینکه این پنج نفر «بهترین افراد مردم» و «کریم‌ترین مخلوقات و شریف‌ترین آنها نزد خدا» هستند دلالت دارد. | ||
== تعداد اصحاب کِساء == | == تعداد اصحاب کِساء == | ||
احادیثی که از طرق [[شیعه]] درباره [[حدیث کساء]] وارد شده است همه دلالت دارند که اصحاب کساء پنچ نفر هستند: [[رسول خدا(ص)]]، [[حضرت علی(ع)]]، [[فاطمه(س)]]، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]]. طبق این روایات، [[ام سلمه]] نیز از [[پیامبر(ص)]] اجازه خواست که به جمع آنان بپیوندد، اما پیامبر(ص) به وی اجازه نداد.<ref>http://hadith.net/post/39276/ پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه</ref> | احادیثی که از طرق [[شیعه]] درباره [[حدیث کساء]] وارد شده است همه دلالت دارند که اصحاب کساء پنچ نفر هستند: [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]]، [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]. طبق این روایات، [[ام‌سلمه (همسر پیامبر)|ام سلمه]] نیز از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] اجازه خواست که به جمع آنان بپیوندد، اما پیامبر(ص) به وی اجازه نداد.<ref>http://hadith.net/post/39276/ پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه</ref> | ||
{{اصلی|حدیث کساء}} | {{اصلی|حدیث کساء}} | ||
[[امام صادق]](ع) در حدیثی صریحاً می‌فرماید: | [[امام صادق]](ع) در حدیثی صریحاً می‌فرماید: | ||
:::اصحاب کساء که کریم‌ترین مخلوقات و شریف‌ترین آنها نزد خدا بوده پنج تن می‌باشند. و در ادامه این پنج نفر را نام می‌برد.<ref>صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۷۳۳.</ref> | :::اصحاب کساء که کریم‌ترین مخلوقات و شریف‌ترین آنها نزد خدا بوده پنج تن می‌باشند. و در ادامه این پنج نفر را نام می‌برد.<ref>صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۷۳۳.</ref> | ||
[[پرونده:نقاشی اصحاب کساء اثر حسن روح‌الامین.jpg|200px|بندانگشتی|نقاشی اصحاب کساء اثر حسن روح‌الامین در سال ۱۳۹۸ش.]] | [[پرونده:نقاشی اصحاب کساء اثر حسن روح‌الامین.jpg|200px|بندانگشتی|نقاشی اصحاب کساء اثر حسن روح‌الامین در سال ۱۳۹۸ش.]] | ||
'''خامس اهل عبا''' یکی از [[القاب امام علی(ع)]] در زیارت‌نامه ایشان توسط [[امام صادق(ع)]] بیان شده است<ref>سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ۱۴۰۹ق ج۲، ص۵۷۲؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۳۰۲ و ۳۷۳.</ref> و در زیارت‌نامه‌ای دیگر، '''خامس اصحاب کِساء''' از القاب امام حسین(ع) معرفی شده است.<ref>مجلسی، الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۳۵.</ref> [[محمد | '''خامس اهل عبا''' یکی از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام علی(ع)|القاب امام علی(ع)]] در زیارت‌نامه ایشان توسط [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] بیان شده است<ref>سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ۱۴۰۹ق ج۲، ص۵۷۲؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۳۰۲ و ۳۷۳.</ref> و در زیارت‌نامه‌ای دیگر، '''خامس اصحاب کِساء''' از القاب امام حسین(ع) معرفی شده است.<ref>مجلسی، الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۳۵.</ref> [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] نزول [[آیه تطهیر]] را در پنج تن منحصر کرده است.<ref>حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۲، ص۲۰۱.</ref> | ||
[[علامه حلی]] در مورد [[آیه]] تطهیر می‌گوید: «نزول آیه تطهیر در مورد پنج نفر اصحاب کساء از [[تواتر|مُتواتِرات]] است و در مورد این مطلب کسی شک نمی‌کند؛ مگر اینکه معاند و مغرض باشد».<ref>علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۳۰.</ref> | [[علامه حلی]] در مورد [[آیه]] تطهیر می‌گوید: «نزول آیه تطهیر در مورد پنج نفر اصحاب کساء از [[تواتر|مُتواتِرات]] است و در مورد این مطلب کسی شک نمی‌کند؛ مگر اینکه معاند و مغرض باشد».<ref>علامه حلی، نهج الحق، ۱۹۸۲م، ص۲۳۰.</ref> | ||
اصطلاح «اصحاب کِساء» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] و [[ | اصطلاح «اصحاب کِساء» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] و [[حدیث|راویان]] معروف بود؛ یعنی به جای اینکه نام تک تک پنج تن را بیاورند، می‌گفتند این آیه در حق اصحاب کساء نازل شده است؛ برای نمونه در مورد [[اسباب نزول|شأن نزول]] [[آیه]] {{متن قرآن|'''وَيطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکينًا وَيتِيمًا وَأَسِيرًا''' ﴿۸﴾|سوره=انسان|آیه=۸}} [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] می‌گوید: | ||
:::مفسرین و محدثین [[اجماع]] دارند که این [[سوره]] درباره اصحاب کساء نازل شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۵، ص۲۵۶.</ref> براساس برخی روایات عبارت خامس(پنجمین)آل عبا درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] استفاده شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵۸ ؛ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۵۳ و شیخ مفید، کتاب المزار، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.</ref> | :::مفسرین و محدثین [[اجماع]] دارند که این [[سوره]] درباره اصحاب کساء نازل شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۵، ص۲۵۶.</ref> براساس برخی روایات عبارت خامس(پنجمین)آل عبا درباره [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] استفاده شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵۸ ؛ ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۵۳ و شیخ مفید، کتاب المزار، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.</ref> | ||