قاسم بن حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

نقل شده در [[شب عاشورا|شب عاشورای]] سال [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]] هنگامی که امام حسین(ع) به یارانش خبر داد که روز بعد کشته می شوند، قاسم بن حسن از او پرسید: آیا من هم کشته می‌شوم؟ امام حسین از او پرسید: مرگ در نزد تو چگونه است؟ قاسم پاسخ داد: «یا عَمَّ اَحْلی مِن الْعَسَل: ای عمو شیرین‌تر از عسل است».<ref>خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۲۰۴؛ بحرانی، مدینة معاجز الائمه(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۲۱۵؛ مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش، ج۱۷، ص۸۱-۸۲.</ref>

قاسم بن حسن روز عاشورا به حضور امام حسین(ع) آمد تا اجازه‌ی جنگیدن با دشمنان را بگیرد. امام حسین او را در آغوش گرفت و مدتی گریه کرد. قاسم اصرار می‌کرد و دست امام حسین(ع) را می‌بوسید تا این‌که امام به او اجازه داد.

قاسم در حالی که اشک از چشمانش می‌ریخت به سمت میدان رفت و چنین رجز می‌خواند:

|إن تُنكِروني فَأَنَا فَرعُ الحَسَن‏|سِبطُ النَّبِيِّ المُصطَفى وَالمُؤتَمَن‏‏

|هذا حُسَينٌ كَالأَسيرِ المُرتَهَن‏|بَينَ اناسٍ لا سُقوا صَوبَ المُزَن‏‏<ref>مجلسی، بحارالأنوار، بیروت، ج۴۵، ص۳۴.</ref>

|ترجمه= اگر مرا نمی‌‏شناسيد، من شاخه حسن‏، نواده پيامبرِ برگزيده و امين هستم. اين حسين، همانند اسيرِ به گروگان گرفته شده در ميان مردمی است كه خدا آنان را از آب باران سیراب نسازد.}}