کاربر ناشناس
آیه شفاء: تفاوت میان نسخه‌ها
←قرآن و مشرکان: + لینک و تصحیح
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Kheradmand (←قرآن و مشرکان: + لینک و تصحیح) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
علامه طباطبایی معتقد است واژه «رحمت» در آیه به معنای نورانی شدن قلب انسان با علم و [[یقین]] بوده و انسان بدین واسطه پس از برطرف شدن شبهه، شک و بیماری‌های اخلاقی اعتقادی به [[فطرت|فطرت اصلی]] خود بازمی‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> طبرسی نیز در کتاب [[مجمع البیان]] منظور از رحمت را نعمت دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> همچنین در [[تفسیر نمونه]]، شفاء به پاکسازی دل انسان و رحمت به نوسازی تعبیر شده است.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۷.</ref> | علامه طباطبایی معتقد است واژه «رحمت» در آیه به معنای نورانی شدن قلب انسان با علم و [[یقین]] بوده و انسان بدین واسطه پس از برطرف شدن شبهه، شک و بیماری‌های اخلاقی اعتقادی به [[فطرت|فطرت اصلی]] خود بازمی‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> طبرسی نیز در کتاب [[مجمع البیان]] منظور از رحمت را نعمت دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> همچنین در [[تفسیر نمونه]]، شفاء به پاکسازی دل انسان و رحمت به نوسازی تعبیر شده است.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۷.</ref> | ||
== قرآن و مشرکان == | == قرآن و مشرکان == | ||
بر اساس آیه شفاء آیات قرآن برعکس مؤمنان برای [[مشرکان]] و [[کفار]] جز خسارت و زیاد شدن کفر، غضب و غیظ چیزی نخواهد داشت.<ref>سوره أسراء: آیه۸۲.</ref> علامه طباطبایی معتقد است، منظور از | بر اساس آیه شفاء آیات قرآن برعکس مؤمنان برای [[مشرکان]] و [[کفار]] جز خسارت و زیاد شدن کفر، غضب و غیظ چیزی نخواهد داشت.<ref>سوره أسراء: آیه۸۲.</ref> [[علامه طباطبایی]]، نویسنده [[المیزان]]، معتقد است، منظور از ظالمین، کافران هستند که چون از فطرت اصلی خودشان روی‌گردان شده‌اند، آیات قرآن بر ظلم، کفر و گمراهی آنان می‌افزاید و خسارت می‌بینند. به عقیده وی، این خسارت و زیان نتیجه عمل خودشان است؛ زیرا [[آیه |آیات قرآن]] انسان‌ها را هدایت و به سعادت می‌رساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۵.</ref> | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] خسارت و زیان کفار را، به رسوا شدن و آشکار شدنِ باطن پلید آنان توسط آیات قرآن دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> بنا بر نظر [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] آیات قرآن برای همه شفاء و رحمت است؛ مگر کسانی که در جستجوی حق نبوده و در مخالفت با قرآن و خداوند لجوج باشند؛ در این صورت با شنیدن آیات قرآن، کفر، گمراهی، غیظ و حسدشان بیشتر می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] خسارت و زیان کفار را، به رسوا شدن و آشکار شدنِ باطن پلید آنان توسط آیات قرآن دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> بنا بر نظر [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] آیات قرآن برای همه شفاء و رحمت است؛ مگر کسانی که در جستجوی حق نبوده و در مخالفت با قرآن و خداوند لجوج باشند؛ در این صورت با شنیدن آیات قرآن، کفر، گمراهی، غیظ و حسدشان بیشتر می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref> | ||
به گزارش [[تفسیر صافی]]، [[تفسیر البرهان|البرهان]] و [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|نورالثقلین]]، منظور از ظالمین در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۸۱.</ref> | به گزارش [[تفسیر صافی]]، [[تفسیر البرهان|البرهان]] و [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|نورالثقلین]]، منظور از ظالمین در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۸۱.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||