Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۶۶
ویرایش
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه شفاء'''، آیه ۸۲ [[سوره اسراء|سوره اِسراء]] که اشاره به شفابخش بودن [[قرآن]] برای مؤمنان دارد. به عقیده [[تفسیر|مفسران]]، قرآن مرضهای جسمی و روحی انسان را درمان میکند. همچنین عدهای از مفسران، منظور از شفابخش بودن قرآن را، دوری از [[شرک]]، [[کفر]]، گمراهی، [[ | '''آیه شفاء'''، آیه ۸۲ [[سوره اسراء|سوره اِسراء]] که اشاره به شفابخش بودن [[قرآن]] برای مؤمنان دارد. به عقیده [[تفسیر|مفسران]]، قرآن مرضهای جسمی و روحی انسان را درمان میکند. همچنین عدهای از مفسران، منظور از شفابخش بودن قرآن را، دوری از [[شرک]]، [[کفر]]، گمراهی، [[رذائل اخلاقی]] و رسیدن به سعادت، هدایت و [[فضائل اخلاقی]] دانستهاند. طبق آیه شفاء، مشرکان و کفار برعکس [[مؤمنان]] با شنیدن آیات قرآن بر کینه، غیظ، [[حسد]]، کفر و مرضهای قلبی آنان افزوده شده و هدایت نمیشوند. | ||
بنا بر نظر مفسران [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و [[شیعه]]، همه آیات قرآن شفابخش بوده و اختصاص به این آیه ندارد. برخی معتقدند منظور از «ظالمین» در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند. | بنا بر نظر مفسران [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] و [[شیعه]]، همه آیات قرآن شفابخش بوده و اختصاص به این آیه ندارد. برخی معتقدند منظور از «ظالمین» در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند. | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
آیه ۸۲ [[سوره اسراء]]، معروف به آیه شفاء بوده و اشاره به شفابخش بودن و درمان بیماریها توسط [[قرآن]] دارد.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات، ج۱، ص۲۶۵.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] معتقدند که همه آیات قرآن شفابخش هستند و این ویژگی اختصاص به «آیه شفاء» ندارد.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> [[مفسران]] شفابخش بودن قرآن در این آیه را به چند صورت بیان کردهاند: | آیه ۸۲ [[سوره اسراء]]، معروف به آیه شفاء بوده و اشاره به شفابخش بودن و درمان بیماریها توسط [[قرآن]] دارد.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات، ج۱، ص۲۶۵.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] معتقدند که همه آیات قرآن شفابخش هستند و این ویژگی اختصاص به «آیه شفاء» ندارد.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> [[مفسران]] شفابخش بودن قرآن در این آیه را به چند صورت بیان کردهاند: | ||
# به گفته گروهی از مفسران مانند [[ابوالفتوح رازی]]، [[فخر رازی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، منظور از شفابخش بودن آیات قرآن، بیان دلائل خداشناسی، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قضا و قدر]]، [[امامت]] است؛ چراکه انسانها را از سردرگمی و نادانی نجات داده و از ورود شبهه جلوگیری کرده و انسان را به سعادت و هدایت میرساند.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض | # به گفته گروهی از مفسران مانند [[ابوالفتوح رازی]]، [[فخر رازی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، منظور از شفابخش بودن آیات قرآن، بیان دلائل خداشناسی، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قضا و قدر]]، [[امامت]] است؛ چراکه انسانها را از سردرگمی و نادانی نجات داده و از ورود شبهه جلوگیری کرده و انسان را به سعادت و هدایت میرساند.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> | ||
# به عقیده برخی از جمله [[علامه طباطبایی]] همانطور که جسم انسان مریض میشود؛ روح انسان نیز مبتلا به بیماریهای اعتقادی و اخلاقی میشود که درمان آن با تلاوت و عمل کردن به قرآن صورت میپذیرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض | # به عقیده برخی از جمله [[علامه طباطبایی]] همانطور که جسم انسان مریض میشود؛ روح انسان نیز مبتلا به بیماریهای اعتقادی و اخلاقی میشود که درمان آن با تلاوت و عمل کردن به قرآن صورت میپذیرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۹۰؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷.</ref> | ||
# عدهای از مفسران آیات قرآن را برای درمان بیماریهای جسمی نیز مفید دانستهاند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض | # عدهای از مفسران آیات قرآن را برای درمان بیماریهای جسمی نیز مفید دانستهاند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۷؛ فخررازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۳۸۹؛ خواجه عبدالله انصاری، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۱۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> هچنین به گزارش نظامی برخی از پزشکان در زمان قدیم هنگامی که از درمان بیماری ناامید میشدند بعد از خواندن دو رکعت [[نماز]] و [[سوره فاتحه]]، «آیه شفاء» را برای بهبودی مریض میخواندند و مریض شفا میگرفت.<ref>نظامی، مجمع النوادر، ۱۳۶۴ش، ص۷۰.</ref> | ||
# بنا بر نظر [[فیض کاشانی]]، معانی آیات قرآن برای شفای بیماریهای روحی و الفاظ قرآن برای درمان بیماریهای جسمی است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> | # بنا بر نظر [[فیض کاشانی]]، معانی آیات قرآن برای شفای بیماریهای روحی و الفاظ قرآن برای درمان بیماریهای جسمی است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> | ||
علامه طباطبایی معتقد است واژه «رحمت» در آیه به معنای نورانی شدن قلب انسان با علم و [[یقین]] بوده و انسان بدین واسطه پس از برطرف شدن شبهه، شک و بیماریهای اخلاقی اعتقادی به [[فطرت|فطرت اصلی]] خود بازمیگردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> طبرسی نیز در کتاب [[مجمع البیان]] منظور از رحمت را نعمت دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> | علامه طباطبایی معتقد است واژه «رحمت» در آیه به معنای نورانی شدن قلب انسان با علم و [[یقین]] بوده و انسان بدین واسطه پس از برطرف شدن شبهه، شک و بیماریهای اخلاقی اعتقادی به [[فطرت|فطرت اصلی]] خود بازمیگردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۴.</ref> طبرسی نیز در کتاب [[مجمع البیان]] منظور از رحمت را نعمت دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
بر اساس آیه شفاء آیات قرآن برعکس مؤمنان برای [[مشرکان]] و [[کفار]] جز خسارت و زیاد شدن کفر، غضب و غیظ چیزی نخواهد داشت.<ref>سوره أسراء: آیه۸۲.</ref> علامه طباطبایی معتقد است، منظور از ظالمین کافران بوده و چون از فطرت اصلی خودشان روی گردان شدهاند، آیات قرآن بر ظلم، کفر و گمراهی آنان افزوده و خسارت میببنند. به عقیده وی، این خسارت و زیان نتیجه عمل خودشان است؛ زیرا آیات قرآن انسانها را هدایت و به سعادت میرساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۵.</ref> | بر اساس آیه شفاء آیات قرآن برعکس مؤمنان برای [[مشرکان]] و [[کفار]] جز خسارت و زیاد شدن کفر، غضب و غیظ چیزی نخواهد داشت.<ref>سوره أسراء: آیه۸۲.</ref> علامه طباطبایی معتقد است، منظور از ظالمین کافران بوده و چون از فطرت اصلی خودشان روی گردان شدهاند، آیات قرآن بر ظلم، کفر و گمراهی آنان افزوده و خسارت میببنند. به عقیده وی، این خسارت و زیان نتیجه عمل خودشان است؛ زیرا آیات قرآن انسانها را هدایت و به سعادت میرساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۸۵.</ref> | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] خسارت و زیان کفار را، به رسوا شدن و آشکار شدنِ باطن پلید آنان توسط آیات قرآن دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> بنا بر نظر [[ | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] خسارت و زیان کفار را، به رسوا شدن و آشکار شدنِ باطن پلید آنان توسط آیات قرآن دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۳.</ref> بنا بر نظر [[آیتالله مکارم شیرازی]] آیات قرآن برای همه شفاء و رحمت است؛ مگر کسانی که در جستجوی حق نبوده و در مخالفت با قرآن و خداوند لجوج باشند؛ در این صورت با شنیدن آیات قرآن، کفر، گمراهی، غیظ و حسدشان بیشتر میشود.<ref>مکارم شیرازی، نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref> | ||
به گزارش [[تفسیر صافی]]، [[تفسیر البرهان|البرهان]] و [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|نورالثقلین]]، منظور از ظالمین در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۸۱.</ref> | به گزارش [[تفسیر صافی]]، [[تفسیر البرهان|البرهان]] و [[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|نورالثقلین]]، منظور از ظالمین در آیه شفاء، ظلم کنندگان به [[اهل بیت]] هستند.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳؛ بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۸۱.</ref> |