اشرف مخلوقات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دلائل
جز (←دلائل) |
جز (←دلائل) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* خداوند مقام [[خلافت]] در [[عالم تکوین]] را به انسان داده است.<ref>سوره بقره، آیه۳۰.</ref><ref name=":1" /> | * خداوند مقام [[خلافت]] در [[عالم تکوین]] را به انسان داده است.<ref>سوره بقره، آیه۳۰.</ref><ref name=":1" /> | ||
* انسان به جهت «[[عقل]]» و «کمال اختیاری» بر سایر موجودات برتری دارد.<ref>عزیزی، انسان‌شناسی،۱۳۸۹ش، ص۸۴. </ref>[[مرتضی مطهری|مطهری]] الاهی دان شیعه براین باور است که راز اشرف مخلوقات بودن انسان را دربهره‌مندی او از عقل دانسته و می گوید: حیوانات چون براساس غریزه زندگی می‌کنند نه براساس عقل، برایشان مقتضیات زمان همیشه یک جور است و اقتضاهای زمان زندگی آنها را دگرگون نمی‌کند، | * انسان به جهت «[[عقل]]» و «کمال اختیاری» بر سایر موجودات برتری دارد.<ref>عزیزی، انسان‌شناسی،۱۳۸۹ش، ص۸۴. </ref>[[مرتضی مطهری|مطهری]] الاهی دان شیعه براین باور است که راز اشرف مخلوقات بودن انسان را دربهره‌مندی او از عقل دانسته و می گوید: حیوانات چون براساس غریزه زندگی می‌کنند نه براساس عقل، برایشان مقتضیات زمان همیشه یک جور است و اقتضاهای زمان زندگی آنها را دگرگون نمی‌کند، | ||
اما انسان و زندگی اجتماعی‌اش دائماً دستخوش تغییر و تحول است. هر قرنی برای انسان دنیا عوض می‌شود و راز اشرف مخلوقات بودن انسان هم در همین جاست.<ref>مطهری، نظام حقوق زن دراسلام، ص۹۴.https://lms.motahari.ir/advance-search?searchText=اشرف%20مخلوقات%20&isSameWord=true&</ref> | اما انسان و زندگی اجتماعی‌اش دائماً دستخوش تغییر و تحول است. هر قرنی برای انسان دنیا عوض می‌شود و راز اشرف مخلوقات بودن انسان هم در همین جاست که انسان فرزند بالغ و رشید طبیعت است و به مرحله‌ای رسیده است که دیگر نیازی به قیمومت و سرپرستی مستقیم طبیعت، به اینکه نیروی مرموزی به نام «غریزه» او را هدایت کند ندارد. او با [[عقل]] زندگی می‌کند نه با غریزه.<ref>مطهری، نظام حقوق زن دراسلام، ص۹۴.https://lms.motahari.ir/advance-search?searchText=اشرف%20مخلوقات%20&isSameWord=true&</ref> | ||
* برخی معتقدند نوع خلقت مادی انسان نیز دلیل در اشرف مخلوقات بودن او است.<ref>طنطاوی، التفسیر الوسیط، ج۱۵، ص۴۵۴.</ref> | * برخی معتقدند نوع خلقت مادی انسان نیز دلیل در اشرف مخلوقات بودن او است.<ref>طنطاوی، التفسیر الوسیط، ج۱۵، ص۴۵۴.</ref> | ||