اشرف مخلوقات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''أشرف مخلوقات''' به معنای شریف‌ترین موجودی که توسط [[خداوند]] خلق شده است. عموم محققان و [[مفسران]] معتقدند [[انسان]] مصداق اشرف مخلوقات است و ادله فراوانی از [[آیه|آیات]] و [[روایات اسلامی]] این مطلب را تأیید می‌کند. برخی مفسران نیز مصادیق دیگری همچون [[ملائکه]]،‌[[عقل اول]] و... را اشرف مخلوقات دانسته‌اند.

أشرف مخلوقات را به معنای شریف‌ترین موجودی که خداوند آن‌را خلق کرده، دانسته‌اند.<ref> «[https://www.welayatnet.com/fa/news/59551 آیا همه بشریت اشرف مخلوقات‌اند ؟»]</ref> برای اشرف مخلوقات، مصادیق مختلفی ذکر شده است:

* محققان، انسان را شریف‌ترین مخلوق خداوند دانسته‌اند.<ref>ملاحویش آل غازی، بیان المعانی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۶.</ref> در [[قرآن کریم]] آیه‌ای که تصریح کند انسان اشرف مخلوقات است، وجود ندارد، با این‌حال مفسران براساس فحوای آیات<ref name=":0">[http://www.x-shobhe.com/print/190.html «چرا خداوند که در قرآن کریم انسان را اشرف مخلوقات نامیده است؟»]</ref> و دیگر آموزه‌های اسلامی<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، موسسه التاریخ، ج۸، ص۱۳۴.</ref> انسان را اشرف مخلوقات می‌دانند. در میان انسان‌ها، [[انبیاء]] و [[اوصیاء]] که دارای مقام [[عصمت]] هستند، شریف‌ترین مخلوقات می‌باشند.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۴، ص۱۱۸.</ref> و در میان آن‌ها نیز [[پیامبر اسلام]] بالاترین درجه را دارا است.<ref> آملی،تفسیر المحیط الأعظم، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۱۰۲.</ref>

محققان معتقدند اشرف مخلوقات بودن انسان به این معنا نیست که همه انسان‌ها برترین و شریف‌ترین هستند بلکه به این معنا است که انسان، استعداد و توانایی این را دارد که به رتبه اشرف مخلوقات برسد.<ref>[http://soalcity.ir/node/455 «چرا انسان اشرف مخلوقات هست؟»]</ref> اما گاه انسان بر اثر کفر و گناه به جایی می‌رسد که از موجودات بی‌روح نیز پایین‌تر قرار می‌گیرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۶۳.</ref> به همین جهت [[خداوند]] در [[قرآن]] گاهی انسان را جماد، گاهی گیاه و گاهی حیوان می‌خواند.<ref name=":0" />

* تعدادی مفسران مفاهیمی همچون [[علم]]<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۴، ص۴۲۹.</ref> و [[ایمان]]<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۹۶.</ref> را اشرف مخلوقات معرفی کرده‌اند. البته این احتمال وجود دارد که منظور این گروه از مخلوقات، مخلوق از فعل «خَلُقَ» به معنای اخلاقیات باشد{{مدرک}}

* خداوند مبدأ انسان را از خود معرفی می‌کند: «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی؛ و از روح خود در آن دمیدم»<ref>سوره ص، آیه۷۲.</ref> و انتهای او را نیز به سمت خود می‌داند<ref>سوره بقره، آیه۱۵۶.</ref>.<ref name=":1">صدرالمتألهین، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۱۰۶.</ref>