دعای افتتاح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مضامین
جز (←مضامین) |
جز (←مضامین) |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
شروع دعا با [[تحمید|حمد]] و ثنای [[الله|الهی]] با این عبارت «''اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِکَ: بار خدایا من ثنای تو را با حمدت آغاز می‌کنم''» دلیل نام‌گذاری این [[دعا]] به نام «افتتاح» است.<ref>مهدوی کنی، ترجمه و شرح دعای افتتاح، ۱۳۸۶ش، ص۲</ref> | شروع دعا با [[تحمید|حمد]] و ثنای [[الله|الهی]] با این عبارت «''اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِکَ: بار خدایا من ثنای تو را با حمدت آغاز می‌کنم''» دلیل نام‌گذاری این [[دعا]] به نام «افتتاح» است.<ref>مهدوی کنی، ترجمه و شرح دعای افتتاح، ۱۳۸۶ش، ص۲</ref> | ||
==مضامین== | ==مضامین و نکات== | ||
* دعای افتتاح با [[حمد]] و ستایش الهی شروع می‌شود و سپس به انتخاب راه صحیح و تأیید الهی، رحمت و غضب حکیمانه الهی، لزوم [[خوف و رجاء]]، توفیق [[عبادت]] منتّی الهی بر بنده، [[گناه]] بنده و دوام فیض الهی، یادآوری نعمت‌های [[خدا]]، بقای نعمت‌ها به دست خدا و لزوم تفکر در نعمت‌های خدا می‌پردازد. | * دعای افتتاح با [[حمد]] و ستایش الهی شروع می‌شود و سپس به انتخاب راه صحیح و تأیید الهی، رحمت و غضب حکیمانه الهی، لزوم [[خوف و رجاء]]، توفیق [[عبادت]] منتّی الهی بر بنده، [[گناه]] بنده و دوام فیض الهی، یادآوری نعمت‌های [[خدا]]، بقای نعمت‌ها به دست خدا و لزوم تفکر در نعمت‌های خدا می‌پردازد. | ||
*حمد الهی در دعای افتتاح جایگاه ویژه ای دارد و افزون بر این که با حمد خدا شروع شده(اللهم انی افتتح الثناء بحمدک) هجده | |||
مرتبه عبارت (الحمد لله...) تکرار شده است و به دنبال آن به پاره‌ای از صفات الهی و لطف و رحمت بی کرانش در حق بندگان اشاره شده است. <ref>متن دعای افتتاح</ref> | |||
* در فرازهای دیگر به حکمت تأخیر در [[استجابت دعا]]، [[تکبر|تکبّر]] و بی‌توجهّی انسان نسبت به خدا، ارزش انس و مناجات با خدا و به درهای همیشه گشوده رحمت الهی اشاره می‌کند و می‌گوید: خداوند هیچ گاه بنده‌اش را از خود طرد نمی‌کند و درِ رحمت خود بر او نمی‌بندد و او را نومید نمی‌سازد. | * در فرازهای دیگر به حکمت تأخیر در [[استجابت دعا]]، [[تکبر|تکبّر]] و بی‌توجهّی انسان نسبت به خدا، ارزش انس و مناجات با خدا و به درهای همیشه گشوده رحمت الهی اشاره می‌کند و می‌گوید: خداوند هیچ گاه بنده‌اش را از خود طرد نمی‌کند و درِ رحمت خود بر او نمی‌بندد و او را نومید نمی‌سازد. | ||