پرش به محتوا

صلح امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۷: خط ۵۷:


* حفظ جان خود و شیعیان
* حفظ جان خود و شیعیان
[[شیعه |شیعیان]] خاص [[امام علی(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] اغلب در [[جنگ جمل]]، [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان]] به [[شهادت]] رسیده، گروه‌اندکی از آنان باقی مانده بودند و اگر جنگی به وقوع می‌پیوست، با توجه به ضعف مردم [[عراق]]، قطعاً [[امام حسن(ع)]] و شیعیان خسارت‌های جبران‌ناپذیری را تحمل می‌کردند؛ زیرا [[معاویه]] در این صورت آنان را به‌شدت سرکوب می‌کرد. در برخی از سخنانی که از امام حسن(ع) باقی مانده به این دلیل اشاره شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ق، ج‌۱، ص۲۱۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج‌۷۵، ص۲۸۷.</ref>
[[شیعه |شیعیان]] خاص [[امام علی علیه‌السلام |امیرالمؤمنین علی(ع)]] اغلب در [[جنگ جمل]]، [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان]] به [[شهادت]] رسیده، گروه‌اندکی از آنان باقی مانده بودند و اگر جنگی به وقوع می‌پیوست، با توجه به ضعف مردم [[عراق]]، قطعاً [[امام حسن(ع)]] و شیعیان خسارت‌های جبران‌ناپذیری را تحمل می‌کردند؛ زیرا [[معاویه]] در این صورت آنان را به‌شدت سرکوب می‌کرد. در برخی از سخنانی که از امام حسن(ع) باقی مانده به این دلیل اشاره شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ق، ج‌۱، ص۲۱۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج‌۷۵، ص۲۸۷.</ref>
* عدم حمایت مردم از امام حسن(ع) و نبود نیروهای جنگی کارآمد.
* عدم حمایت مردم از امام حسن(ع) و نبود نیروهای جنگی کارآمد.
بسیاری از منابع تاریخی به سستی مردم در جنگ با معاویه به عنوان علت اصلی پذیرش صلح از سوی امام اشاره کرده‌اند.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۳۸۰ش، ج‌۲، ص۱۰.</ref> بر اساس برخی گزارش‌ها آنان از آغاز علاقه‌ای به جنگ نداشتند. چنان که پیشتر اشاره شد در هنگام جنگ نیز بخشی از سپاه عراق با تطمیع معاویه به سپاه شام پیوستند. شرایط اجتماعی عراق و خستگی مردم از جنگهای متوالی از علل عدم رغبت آنان به نبرد بود. امام نیز در برخی از سخنانش به نبود یارانی برای جنگ با معاویه اشاره کرده است.<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج‌۲، ص۵۷۶.</ref> همچنین آن حضرت در پاسخ شخصی که به صلح اعتراض کرد، چنین فرمود: «من به این علت حکومت را به معاویه واگذار کردم که یارانی برای جنگ با او نداشتم. اگر یارانی داشتم، شبانه روز با او می‌جنگیدم تا کار یکسره شود».<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۱۳ق، ج‌۲، ص۲۹۱.</ref> از سوی دیگر لشکر عراقیان نامتوازن بود و از گروههای مختلف عقیدتی تشکیل شده بود و این از دلایل آسیب پذیری این سپاه بود.<ref>آل یاسین، صلح امام حسن، ۱۳۷۸ش، ص۱۷۷.</ref>
بسیاری از منابع تاریخی به سستی مردم در جنگ با معاویه به عنوان علت اصلی پذیرش صلح از سوی امام اشاره کرده‌اند.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۳۸۰ش، ج‌۲، ص۱۰.</ref> بر اساس برخی گزارش‌ها آنان از آغاز علاقه‌ای به جنگ نداشتند و در هنگام جنگ نیز بخشی از سپاه عراق با تطمیع معاویه به سپاه شام پیوستند. شرایط اجتماعی عراق و خستگی مردم از جنگ‌های متوالی از علل عدم رغبت آنان به نبرد بود. امام نیز در برخی از سخنانش به نبودِ یارانی برای جنگ با معاویه اشاره کرده است.<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج‌۲، ص۵۷۶.</ref> همچنین آن حضرت در پاسخ شخصی که به صلح اعتراض کرد، چنین فرمود: «من به این علت حکومت را به معاویه واگذار کردم که یارانی برای جنگ با او نداشتم. اگر یارانی داشتم، شبانه روز با او می‌جنگیدم تا کار یکسره شود».<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۱۳ق، ج‌۲، ص۲۹۱.</ref> از سوی دیگر لشکر عراقیان نامتوازن بود و از گروه‌های مختلف عقیدتی تشکیل شده بود و این از دلایل آسیب پذیری این سپاه بود.<ref>آل یاسین، صلح امام حسن، ۱۳۷۸ش، ص۱۷۷.</ref>
* جلوگیری از خونریزی
* جلوگیری از خونریزی
پرهیز از خونریزی و حفظ جان مسلمانان از دیگر اهداف امام حسن(ع) بود. به همین دلیل نیز هنگامی که معاویه او را برای جنگ با خوارج دعوت کرد امام فرمود:اگر می‌خواستم با کسی از [[اهل قبله]] جنگ کنم، اول با تو نبرد می‌کردم؛ ولی من از تو دست برداشتم و برای صلاح امت اسلام و حفظ خون مسلمانان با تو کنار آمدم».<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۴۰۹.</ref>
پرهیز از خونریزی و حفظ جان مسلمانان از دیگر اهداف امام حسن(ع) بود. به همین دلیل نیز هنگامی که معاویه او را برای جنگ با خوارج دعوت کرد امام فرمود:اگر می‌خواستم با کسی از [[اهل قبله]] جنگ کنم، اول با تو نبرد می‌کردم؛ ولی من از تو دست برداشتم و برای صلاح امت اسلام و حفظ خون مسلمانان با تو کنار آمدم».<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۳، ص۴۰۹.</ref>
۱۷٬۳۸۶

ویرایش