صلح امام حسن(ع): تفاوت میان نسخهها
←اعزام سپاه به مسکن: اصلاح
(←اعزام سپاه به مسکن: اصلاح) |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در برابر، گزارشهای دیگری که بیشتر مورد تایید شیعیان است، از تصمیم امام برای جنگ با معاویه خبر میدهد و علت پذیرش صلح از سوی آن حضرت را نه تمایل خود آن حضرت بلکه سستی مردم عراق در جنگ و توطئه معاویه در تطمیع سران سپاه میداند. نقل است که امام در اجتماعی مردم عراق را برای جنگ با سپاه معاویه که به سوی عراق پیشروی میکرد فراخواند، اما کسی پاسخ او را نداد تا اینکه با سخنان برخی از وفاداران به آن حضرت مانند عدی بن حاتم و بزرگان قبیله طی و قیس بن سعد بن عباده دوازده هزار تن از عراقیان برای نبرد آماده شدند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دار المعرفه، ص۷۰؛ جعفریان، تاریخ خلفا، ص۳۷۴.</ref> | در برابر، گزارشهای دیگری که بیشتر مورد تایید شیعیان است، از تصمیم امام برای جنگ با معاویه خبر میدهد و علت پذیرش صلح از سوی آن حضرت را نه تمایل خود آن حضرت بلکه سستی مردم عراق در جنگ و توطئه معاویه در تطمیع سران سپاه میداند. نقل است که امام در اجتماعی مردم عراق را برای جنگ با سپاه معاویه که به سوی عراق پیشروی میکرد فراخواند، اما کسی پاسخ او را نداد تا اینکه با سخنان برخی از وفاداران به آن حضرت مانند عدی بن حاتم و بزرگان قبیله طی و قیس بن سعد بن عباده دوازده هزار تن از عراقیان برای نبرد آماده شدند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دار المعرفه، ص۷۰؛ جعفریان، تاریخ خلفا، ص۳۷۴.</ref> | ||
===اعزام سپاه به | ===اعزام سپاه به مسکین=== | ||
منابع تاریخی درباره شمار سپاه امام حسن (ع) اختلاف دارند. بر اساس روایتی سپاه امام دوازده هزار تن بوده است و فرماندهی آن را عبیدالله بن عباس بر عهده داشته است و قیس بن سعد بن عباده و سعید بن قیس مشاوران او بودند. بر اساس گزارشهای دیگر، سپاه امام چهل هزار تن بودند و مقدمه آن به فرماندهی قیس بن سعد بن عباده به مسکن رهسپار شدند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۱۵۹</ref> | منابع تاریخی درباره شمار سپاه امام حسن (ع) اختلاف دارند. بر اساس روایتی سپاه امام دوازده هزار تن بوده است و فرماندهی آن را عبیدالله بن عباس بر عهده داشته است و قیس بن سعد بن عباده و سعید بن قیس مشاوران او بودند. بر اساس گزارشهای دیگر، سپاه امام چهل هزار تن بودند و مقدمه آن به فرماندهی قیس بن سعد بن عباده به مسکن رهسپار شدند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۱۵۹</ref> | ||