امام صادق علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جعفر بن محمد''' معروف به‌ '''امام جعفر صادق(ع)''' ([[سال ۸۳ هجری قمری|۸۳]]-[[سال ۱۴۸ هجری قمری|۱۴۸ق]]) ششمین [[امامت|امام]] [[امامیه|شیعیان داوزده‌امامی]] بعد از پدرش [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] است. وی به مدت ۳۴ سال ([[سال ۱۱۴ هجری قمری|۱۱۴]] تا [[سال ۱۴۸ هجری قمری|۱۴۸ق]]) [[امامت]] شیعیان را بر عهده داشت که با [[خلافت]] پنج خلیفه آخر [[بنی‌امیه|اموی]] یعنی از [[هشام بن عبدالملک]] به بعد و دو خلیفه نخست عباسی [[سفاح عباسی| سفاح]] و [[منصور عباسی|منصور دوانیقی]] هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر [[امامان شیعه |امامان]] شیعه داشت. شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل‌بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو [[امامیه|مذهب شیعه امامیه]] را [[مذهب جعفری]] نیز می‌خوانند.{{سخ}}امام صادق(ع) در میان پیشوایان فقهی [[اهل سنت و جماعت| اهل‌سنت]] نیز جایگاه بالایی دارد. [[ابوحنیفه]] و [[مالک بن انس|مالک بن اَنَس]] از او روایت کرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان [[اسلام|مسلمانان]] دانسته است.{{سخ}}امام صادق(ع) با وجود ضعف [[خلافت بنی‌امیه|حکومت اموی]] و درخواست [[امامیه|شیعیان]]، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواست‌های [[ابومسلم خراسانی]] و ابوسلمه را برای برعهده‌گرفتن خلافت رد کرد. امام صادق(ع) در [[قیام زید بن علی|قیام]] عمویش [[زید بن علی]] شرکت نکرد و شیعیان را نیز از قیام پرهیز می‌داد؛ بااین‌همه روابط حسنه‌ای با حاکمان زمان خود نداشت. وی به جهت فشارهای سیاسی حکومت‌های اموی و عباسی از روش [[تقیه]] استفاده می‌کرد و به یارانش نیز چنین توصیه می‌کرد.{{سخ}}امام صادق(ع) به‌منظور ارتباط بیشتر با شیعیان، پاسخ به سؤالات شرعی آنها، دریافت[[وجوهات شرعی| وجوه شرعی]] و رسیدگی به مشکلات شیعیان، [[سازمان وکالت]] را تشکیل داد. فعالیت این سازمان در زمان امامان بعد گسترش پیدا کرد و در [[غیبت صغرا]] به اوج رسید. در زمان او فعالیت [[غالیان]] گسترش یافت. ایشان با اندیشه [[غلو|غُلُوّ]] برخورد و غالیان را [[کفر|کافر]] و [[شرک |مشرک]] معرفی کرد.{{سخ}}در برخی منابع آمده است امام صادق(ع) به علت احضار حکومت، به [[عراق]] سفر کرده و به [[کربلا]]، [[نجف]] و [[کوفه]] رفته است. وی قبر[[امام علی علیه‌السلام| امام علی(ع)]] را که تا پیش از آن پنهان بود، به یارانش نشان داد. برخی از علمای شیعه معتقدند که امام صادق(ع) به دستور [[منصور عباسی| منصور دوانیقی]] و بر اثر مسمومیت[[شهادت| شهید]] شده است. برطبق منابع روایی شیعه، وی [[امام موسی کاظم علیه‌السلام |امام کاظم(ع)]] را به عنوان امام بعد از خود به اصحابش شناسانده بود؛ اما به‌منظور حفظ جان وی، پنج نفر، از جمله منصور عباسی را وصی خود معرفی کرد. پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه شکل گرفت که [[اسماعیلیه]]، [[فطحیه|فَطَحیه]] و [[ناووسیه]] از آن جمله‌اند.{{سخ}}از هشتصد کتاب درباره امام صادق(ع) نام برده‌اند که کتاب‌های اخبار الصادق مع ابی‌حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از محمد بن وهبان دبیلی (قرن ۴ق) از قدیمی‌ترین آنها است. برخی دیگر از کتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت است از: [[زندگانی امام صادق جعفر بن محمد (کتاب)|زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)]] نوشته [[سید جعفر شهیدی]]، [[الامام الصادق و المذاهب الاربعة (کتاب)|الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة]] نوشته [[اسد حیدر]]، [[پیشوای صادق (کتاب)|پیشوای صادق]] از [[سید علی حسینی خامنه‌ای| سیدعلی خامنه‌ای]] و موسوعة الامام الصادق، تألیف [[باقر شریف قرشی|باقر شریف قَرَشی]].