کاربر ناشناس
رساله توضیحالمسائل: تفاوت میان نسخهها
جز
←آغاز رواننویسی
imported>Shadpoor جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Shadpoor جز (←آغاز رواننویسی) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
نگارش رسالههای عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رسالهها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | نگارش رسالههای عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رسالهها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | ||
===آغاز | ===آغاز رواننویسی=== | ||
در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | در سال [[سال ۱۳۷۵ هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علیاصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رسالهای مطابق با فتاوای آیتالله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رسالهنویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رسالههای عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | ||