کاربر ناشناس
رساله توضیح‌المسائل: تفاوت میان نسخه‌ها
←فارسی‌نویسی: افزودن تیتر
imported>Naimi (←فهرست مطالب: گسترش مقاله) |
imported>Naimi (←فارسی‌نویسی: افزودن تیتر) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
نگارش رساله های عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رساله‌ها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رساله‌های عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | نگارش رساله های عملیه در قرن یازدهم و دوازدهم و سیزدهم قمری زیاد شد. در قرن چهاردهم علمایی مانند [[سید بحرالعلوم]] و [[شیخ انصاری]]، به حاشیه نگاری بر این رساله‌ها اکتفا نموده و خود رساله مستقلی تالیف نکردند.<ref>یزدانی، «مروری بر رساله‌های عملیه (۲)»، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> | ||
===آغاز رواننویسی=== | |||
در سال [[سال 1375 هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علی‌اصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رساله‌ای مطابق با فتاوای آیت‌الله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رساله‌نویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رساله‌های عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | در سال [[سال 1375 هجری قمری|۱۳۷۵ق]](۱۳۳۵ش)، شیخ [[علی‌اصغر کرباسچیان]] معروف به علامه، رساله‌ای مطابق با فتاوای آیت‌الله بروجردی با نثری روان و قابل فهم برای همگان نوشت و پس از تایید این [[مرجع تقلید]] به چاپ رساند. این رساله، تحوّلی در سبک و شیوه رساله‌نویسی فارسی پدید آورد و مورد استقبال همگان از جمله حوزویان قرار گرفت.<ref>یزدانی، «مروری بر رساله‌های عملیه (۲)»، ص۲۹۱.</ref> | ||