Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۹۴
ویرایش
جز (←زندگینامه) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سید میرزا حسن بن محمد بن ابراهیم حسینی لواسانی''' عالم دینی، [[مجتهد]] و [[متکلم]] شیعه (۱۳۰۸ق-۱۴۰۰ق). وی دوران حیات علمی خود را در شهرهای [[نجف]]، [[مشهد]] و تهران گذراند و به مقام [[اجتهاد]] رسید. از مهمترین اقدامات او در طول زندگانیاش، اقامت ۲۲ ساله او در جنوب [[لبنان]] و سرپرستی شیعیان در منطقه جبلعامل است. لواسانی دارای تألیفات مختلفی است که کتاب [[نور الافهام]] از جمله آنهاست. مدفن او در [[حرم امام رضا]] است. | |||
'''سید میرزا حسن بن محمد بن ابراهیم حسینی لواسانی''' عالم دینی، مجتهد و متکلم شیعه | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
سید میرزا حسن فرزند سید محمد در سوم [[رمضان]] سال ۱۳۰۸ق در | سید میرزا حسن فرزند سید محمد در سوم [[رمضان]] سال ۱۳۰۸ق در نجف متولد شد. نسبش به [[امام زینالعابدین]] میرسد.<ref>نصیری، اثرآفرینان، ۱۳۸۴ش، ج۵، ص۱۰۸.</ref> پدرش از اساتید سرشناس نجف و جدش سید ابراهیم حسینی لواسانی از [[مراجع تقلید]] وقت به شمار میرفت. جد مادری او [[سید محمدمهدی خراسانی]] شهید رابع بود.<ref>مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> از او با عنوان لواسانی نجفی نیز یاد میشود.<ref>[http://www.lib.ir/search/author/%D9%84%D9%88%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D9%86%D8%AC%D9%81%DB%8C%20%D8%AD%D8%B3%D9%86/ پایگاه اطلاعرسانی کتابخانههای ایران.]</ref> <ref>[http://mtif.org/person/46359/%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%84%D9%88%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D9%81%DB%8C بنیاد محقق طباطبایی.]</ref> | ||
===وفات=== | ===وفات=== | ||
سید میرزا حسن لواسانی در ۲۵ [[جمادیالثانی]] سال ۱۴۰۰ق در تهران درگذشت و طبق [[وصیت]] او جنازهاش را به [[مشهد]] انتقال دادند و در رواق دارالزهد [[حرم رضوی]] به خاک سپردند.<ref>مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref><ref>فرهنگ اعلام علوم عقلی، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۵۴۳.</ref> | سید میرزا حسن لواسانی در ۲۵ [[جمادیالثانی]] سال ۱۴۰۰ق در تهران درگذشت و طبق [[وصیت]] او جنازهاش را به [[مشهد]] انتقال دادند و در رواق دارالزهد [[حرم رضوی]] به خاک سپردند.<ref>مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۱۶۷.</ref><ref>فرهنگ اعلام علوم عقلی، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۵۴۳.</ref> |