زید بن حسن بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

زید بن حسن بن علی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۵:۱۱

۵۸۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۱۴

جز

←‏ویژگی ها

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Aghaie

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 ==ویژگی ها==
 شیخ مفید در مورد ویژگی‌های زید بن حسن می‌گوید: «‌او مردی والاقدر و بزرگوار و خوش نفس و پرخیر بود، و شاعران او را ستایش‏ بسیار کرده، و مردمان از جاهای دور و نزدیک بخاطر بهره ‏گیری از او بسویش رهسپار بودند ».<ref>شیخ مفید، ارشاد، ص:۲۰ تا ص:۲۲؛ منتهی المقال، ج۳ص، ۲۸۶</ref> [[علی بن عیسی اربلی|اربلی]] وی را او مردی بود جلیل القدر کریم الطبع عزیز النفس کثیر البر معرفی کرده است. <ref>کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط-القدیمة)، ج‏۱، ص۵۷۶</ref>
-[[محمد بن بشیر]] در مدح زید سروده که:
-إذا نَزَلَ ابْنُ الْمُصْطَفی
+{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = [[محمد بن بشیر]]:{{سخ}}{{شعر}}{{ب|إذا نَزَلَ ابْنُ الْمُصْطَفی بَطْنَ طَلْعَةٍ|نَفَی جَدْبَها وَاخْضَرَّ بِالنَّبْتِ عُودُها}}{{ب|وَ زَیدٌ رَبیعُ النّاسِ فی کلِّ شَتْوَةٍ|إذا اخْلَفَتْ انْوارُها وَرُعُودُها}}{{ب|حَمُولٌ لِأَشْناقِ الدَّیاتِ کأنَّهُ|سِراجُ الدُّجی إذْ قارَنَتْهُ سُعُودُها}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | منبع = <small>شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱؛ أنساب الأشراف، ج۳، ص۷۲ ـ ۸۴؛ اعیان الشیعة، ج۷، ص۹۵ ـ ۹۷؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۱۶۳</small> | تراز =وسط| عرض = 450px | اندازه خط = ۸px|رنگ پس‌زمینه=#ffeebb| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
-بَطْنَ طَلْعَةٍنَفَی جَدْبَها
+{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = ترجمه:{{سخ}}{{شعر|نستعلیق}}{{ب|هنگامی که پسر مصطفی به سرزمینی درآید|خشکسالی آن را بزداید و چوب خشک آن وادی به سبزی بگراید}}{{ب|و زید بهار مردم است در هر|زمستانی که نزولات و بارندگی نباشد}}{{ب|همه خونبهاها را می‌پردازدگویی|هنگامی که ستاره‌اش برآید چون چراغی در تاریکی‌ها است}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی | منبع =| تراز =وسط| عرض = 450px | اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه=#ffeebb| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
-وَاخْضَرَّ بِالنَّبْتِ غُودُها ۰ ۰
-وَ زَیدٌ رَبیعُ النّاسِ فی کلِّ شَتْوَةٍ
-إذا اخْلَفَتْ انْوارُها وَرُعُودُها ۰ ۰
-حَمُولٌ لِأَشْناقِ الدَّیاتِ کأنَّهُ
-سِراجُ الدُّجی إذْ قارَنَتْهُ سُعُودُها الارشاد، <ref>شیخ مفید، ج۲، ص۲۱؛ أنساب الأشراف، ج۳، ص۷۲ ـ ۸۴؛ اعیان الشیعة، ج۷، ص۹۵ ـ ۹۷؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ص۱۶۳</ref>
-هنگامی که پسر مصطفی به سرزمینی درآید
-خشکسالی آن را بزداید
-و چوب خشک آن وادی به سبزی بگراید
-در هر زمستانی که نزولات و بارندگی نباشد
-زید بهار مردم است.
-همه خونبهاها را می‌پردازد
-گویی هنگامی که ستاره سعد او برآید
-چون چراغی در تاریکی‌ها است
 در بعضی از منابع آمده زید بن حسن(ع) وقتی به «‌[[سوق الظهر]]‌» می‌آمد و در آنجا توقّف می‌کرد. مردم را در اطرافش جمع می‌شدند و به او نگاه می‌کردند و از هیکل