کاربر ناشناس
المراقبات (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←مولف
imported>Alikhosravi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Alikhosravi (←مولف) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==مولف== | ==مولف== | ||
{{نوشتار اصلی| میرزا جواد ملکی تبریزی}} | {{نوشتار اصلی| میرزا جواد ملکی تبریزی}} | ||
میرزا جواد آقا مَلکی تبریزی<small>(متولد اواخر قرن ۱۳ یا اوایل قرن ۱۴ - ۱۳۴۳ق در [[تبریز]])</small> [[فقیه]]، [[عارف]] و [[ | میرزا جواد آقا مَلکی تبریزی<small>(متولد اواخر قرن ۱۳ یا اوایل قرن ۱۴ - ۱۳۴۳ق در [[تبریز]])</small> [[فقیه]]، [[عارف]] و استاد [[اخلاق]] شیعه قرن چهاردهم قمری است. [[اسرار الصلاة]]، [[رساله لقاء الله]] و حاشیه فارسی بر [[غایة القصوی]] از دیگر تألیفات اوست.<ref>گلشن ابرار، ج۲، ص ۵۱۶ و ۵۱۷.</ref><ref>[http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=9644&t=article سایت اندیشه قم.]</ref> وی در سال [[سال ۱۳۴۳ قمری|۱۳۴۳ق]] ([[۱۲ تیر]] ماه ۱۳۰۴) درگذشت. پیکر او در [[قبرستان شیخان قم]] در جوار [[حرم حضرت معصومه|حرم حضرت فاطمه معصومه (س)]] به خاک سپرده شد.<ref>گلشن ابرار، ج۲، ص ۵۱۸.</ref><ref>[http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=9644&t=article سایت اندیشه قم.]</ref> | ||
==انگیزه تألیف== | ==انگیزه تألیف== | ||
میرزا جواد آقا ملکی تبریزی انگیزه خود در تالیف این کتاب را چنین می‌نویسد: «این جمله برای غرض ما از این کتاب کافی است، که آن عبارت است از اشاره به شرایط، و مهم در این مساله آن است که سالک آخرین تلاش و کوشش خود را برای تصحیح شرایط باطنی اصلاح [[اخلاق]] بنماید. و آن عبارت است از [[ایمان]] حقیقی داشتن به این که ضار و نافع حق تعالی است، و ایمان به عنایت خداوند متعال داشته باشد و بداند که خدا خیر محض و باقی سرمدی است، و هیچ خیری در هستی نیست مگر به ولایت و قرب و ملاقات حق تعالی، و خواسته‌های را در این منحصر کند یا به اینها برگرداند. حتی مؤمن از نعمت‌های الهی لذت نمی‌برد مگر از آن جهت که آنها از خداست، در این صورت نفس و [[عقل]] و روح سالک به دنیا توجه نمی‌کند و به حمد و ستایش حق تعالی می‌پردازد. این حال جز برای اوحدی از اهل معرفت دوام ندارد.»<ref>ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۹.</ref> | میرزا جواد آقا ملکی تبریزی انگیزه خود در تالیف این کتاب را چنین می‌نویسد: «این جمله برای غرض ما از این کتاب کافی است، که آن عبارت است از اشاره به شرایط، و مهم در این مساله آن است که سالک آخرین تلاش و کوشش خود را برای تصحیح شرایط باطنی اصلاح [[اخلاق]] بنماید. و آن عبارت است از [[ایمان]] حقیقی داشتن به این که ضار و نافع حق تعالی است، و ایمان به عنایت خداوند متعال داشته باشد و بداند که خدا خیر محض و باقی سرمدی است، و هیچ خیری در هستی نیست مگر به ولایت و قرب و ملاقات حق تعالی، و خواسته‌های را در این منحصر کند یا به اینها برگرداند. حتی مؤمن از نعمت‌های الهی لذت نمی‌برد مگر از آن جهت که آنها از خداست، در این صورت نفس و [[عقل]] و روح سالک به دنیا توجه نمی‌کند و به حمد و ستایش حق تعالی می‌پردازد. این حال جز برای اوحدی از اهل معرفت دوام ندارد.»<ref>ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۹.</ref> | ||