معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُعْجزه''' انجام کار خارق‌العاده برای اثبات [[نبوّت]] (یا هر منصب الهی دیگر) است که با [[تحدی]] و عدم معارضه همراه می‌باشد. معجزه را تصدیق عملی نبی از سوی خدا دانسته‌اند که مردم با دیدن آن، به ارتباط نبی با خدا پی می‌برند.

معجزه کاری است که دیگران را عاجز می‌کند.<ref>تهانوی، موسوعه کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ۱۹۹۶م، ج۲، ص۱۵۷۵.</ref> در اصطلاح دینی و [[کلام|کلامی]]، امر خارق‌العاده‌ای -همچون زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی<ref>سوره مائده، آیه۱۱۰.</ref>  یا سرد شدن آتش بر حضرت ابراهیم<ref>سوره انبیاء، آیه۶۹.</ref>-‌ است که همراه با ادعای [[نبوت]] و [[تحدی]] توسط [[پیامبران]] انجام می‌شود و کسی توان مقابله با آن را ندارد.<ref>مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۳۵؛ جرجانی، التعریفات، ۱۴۱۲ق، ص۹۶.</ref> معجزه در تعریفی عام‌تر، امر خارق‌العاده‌ای دانسته شده که به عنایت و اذن خاص الهی صورت می‌گیرد و هدف از آن اثبات منصب و مقامی الهی و مقدس همچون نبوت و امامت است. از این منظر، کارهای خارق‌العاده امامان به منظور اثبات امامت، معجزه نامیده می‌شوند.<ref>سید مرتضی، الذخیره فی علم الکلام، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۲؛ مفید، النکت الاعتقادیه، ۱۴۱۳ق، ص۴۴؛ خویی، البیان فی تفسیر القرآن، منشورات انوار الهدی، ص۳۳؛ ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی، ۱۳۸۵ش، ص۴۰-۴۱.</ref>  

کرامت بروز یک امر خارق‌العاده از اولیای الهی است و همراه با ادعای [[نبوت]] (یا هر منصبی الهی دیگر همچون امامت) نیست،<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۱۵۶۹.</ref> در حالی که یکی از شروط معجزه، این است که همراه با ادعای نبوت (یا منصبی الهی دیگر) است.<ref>جرجانی، التعریفات، ۱۴۱۲ق، ص۷۹.</ref>