Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اسلام-عمودی}} | {{اسلام-عمودی}} | ||
'''وحی''' | '''وحی''' به معنای پیامرسانی مخفی و سریع، اصطلاحی است که در ادبیات دین اسلام بیشتر برای پیامرسانی خداوند به موجودات بهویژه [[پیامبر|پیامبران]] به کار میرود. مخاطب وحی الهی گاه موجودات بیجان، گاه انسانها معمولی و در بیشتر موارد پیامبران بودهاند. گاه از پیامهای مخفی انسانها به یکدیگر و نیز پیامهای شیاطین به دیگران نیز با لفظ وحی یاد شده است. | ||
وحی خداوند به پیامبران در اصطلاح [[کلام اسلامی| علم کلام]]، وحی تشریعی و رسالی نامیده میشود. در این ارتباط، گاه واسطهای در کار است و گاه پیام بدون هیچ واسطهای منتقل میشود. پیام خداوند به غیر پیامبران به روش [[الهام]] و [[تحدیث]] صورت میگیرد که با وحی اصطلاحی تفاوت دارد. در دوره معاصر، این بحث مورد توجه متفکران قرار گرفته است و تحلیلهای جدیدی از فرایند وحی ارائه شده است که بیشتر بر اساس [[تجربه دینی]] است. | |||
==جایگاه و اهمیت وحی== | ==جایگاه و اهمیت وحی== | ||
خط ۲۶: | خط ۲۷: | ||
در قرآن کلمه وحی درباره غیر انسانها نیز به کار رفته ست. مثل وحی به زنبور عسل در [[آیه ۱۲ سوره قصص]]، وحی به زمین در [[آیه ۵ سوره زلزال]] و وحی به آسمان در [[آیه ۱۲ سوره فصلت]].<ref>باقری اصل، نقد و بررسی نظریههای وحی، ۱۳۸۴ش، ص۹-۱۱.</ref> وحی در این موارد را تحقق یک واقعیت خارجی و عینی در ذات یکی از پدیدههای هستی دانستهاند که با ارتباط کلامی متفاوت است.<ref>حسینی طهرانی، افق وحی، ۱۴۳۰ق، ص۲۶۳.</ref> | در قرآن کلمه وحی درباره غیر انسانها نیز به کار رفته ست. مثل وحی به زنبور عسل در [[آیه ۱۲ سوره قصص]]، وحی به زمین در [[آیه ۵ سوره زلزال]] و وحی به آسمان در [[آیه ۱۲ سوره فصلت]].<ref>باقری اصل، نقد و بررسی نظریههای وحی، ۱۳۸۴ش، ص۹-۱۱.</ref> وحی در این موارد را تحقق یک واقعیت خارجی و عینی در ذات یکی از پدیدههای هستی دانستهاند که با ارتباط کلامی متفاوت است.<ref>حسینی طهرانی، افق وحی، ۱۴۳۰ق، ص۲۶۳.</ref> | ||
=== | ===وحی تشریعی، تبیینی و الهام=== | ||
* [[وحی تشریعی]] که وحی تنزیلی و وحی قرآنی نیز خوانده میشود. مخاطب این وحی پیامبران بودهاند و در بسیاری موارد توسط یک واسطه غیربشری به رسولان ابلاغ میشود،<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۲-۸۳.</ref> چنان که در [[آیه ۵ سوره نجم]] تصریح شده است که آن را [فرشته] شديد القوى به او آموخت، و در بیشتر موارد این واسطه [[جبرئیل]] بوده است.<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۴.</ref> | وحی بر اساس نوع محتوای نیز تقسیمبندی شده است؛ | ||
* [[وحی تشریعی]] که وحی تنزیلی و وحی قرآنی نیز خوانده میشود. مخاطب این وحی پیامبران بودهاند و در بسیاری موارد توسط یک واسطه غیربشری به رسولان ابلاغ میشود،<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۲-۸۳.</ref> چنان که در [[آیه ۵ سوره نجم]] تصریح شده است که آن را [فرشته] شديد القوى به او آموخت، و در بیشتر موارد این واسطه [[جبرئیل]] بوده است.<ref>مطهری، نبوت، ۱۳۷۳ش، ص۸۴.</ref> درباره حقیقت وحی تشریعی چندگونه تحلیل از سوی فیلسوفان و متکلمان مسلمان ارائه شده است و در دوران معاصر نیز برخی تلاش کردهاند آن را با [[تجربه دینی]] تبیین کنند. | |||
* [[الهام|وحی تسدیدی]] یا همان الهام. محتوای این وحی میتواند دستورالعمل فردی، رهنمود اجتماعی، خبر از آینده و مانند آن باشد. | * [[الهام|وحی تسدیدی]] یا همان الهام. محتوای این وحی میتواند دستورالعمل فردی، رهنمود اجتماعی، خبر از آینده و مانند آن باشد. | ||
* [[وحی تبیینی]]، دریافت حقایقی از عالم ربوبی است که مضمون آن تبیین تعالیمی است که بر پیامبر الهی وحی شده، و به عللی تفسیر و تبیین آن انجام نگرفته است.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> [[جعفر سبحانی|سبحانی]] متکلم شیعه این قسم از وحی را همان [[تحدیث]] میداند.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> | * [[وحی تبیینی]]، دریافت حقایقی از عالم ربوبی است که مضمون آن تبیین تعالیمی است که بر پیامبر الهی وحی شده، و به عللی تفسیر و تبیین آن انجام نگرفته است.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> [[جعفر سبحانی|سبحانی]] متکلم شیعه این قسم از وحی را همان [[تحدیث]] میداند.<ref>سبحانی، «تبیین وحی»، ص۷.</ref> |