پرش به محتوا

وحی: تفاوت میان نسخه‌ها

۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۳
جز
خط ۶: خط ۶:
وحی به عنوان راه ارتباطی خداوند با انسان دارای نقشی کانونی در [[ادیان ابراهیمی]] دانسته شده است.<ref>یعقوبیان، حقیقت وحی، ۱۳۹۸ش، ص۲۸.</ref> قرآن، [[کتاب‌های آسمانی|کتاب آسمانی]] مسلمانان مبتنی بر وحی است و پیامبر مخاطب وحی قرار گرفته است. در باورهای شیعیان [[امامان شیعه]] نیز می‌توانند مخاطب برخی از گونه‌های وحی باشند. چنان که گاه انسان‌هایی غیر از پیامبران و امامان نیز مخاطب وحی بوده‌اند. کلماتی با ریشه وحی به طور مکرر در قرآن به‌کار رفته است. از این رو دانشمندان مسلمان درباره حقیقت و گونه‌های وحی، و چگونگی خطاناپذیری وحی بحث‌های فراوانی کرده‌ و در کتاب‌های مربوط به علوم قرآن بخشی را به آن اختصاص داده‌اند.
وحی به عنوان راه ارتباطی خداوند با انسان دارای نقشی کانونی در [[ادیان ابراهیمی]] دانسته شده است.<ref>یعقوبیان، حقیقت وحی، ۱۳۹۸ش، ص۲۸.</ref> قرآن، [[کتاب‌های آسمانی|کتاب آسمانی]] مسلمانان مبتنی بر وحی است و پیامبر مخاطب وحی قرار گرفته است. در باورهای شیعیان [[امامان شیعه]] نیز می‌توانند مخاطب برخی از گونه‌های وحی باشند. چنان که گاه انسان‌هایی غیر از پیامبران و امامان نیز مخاطب وحی بوده‌اند. کلماتی با ریشه وحی به طور مکرر در قرآن به‌کار رفته است. از این رو دانشمندان مسلمان درباره حقیقت و گونه‌های وحی، و چگونگی خطاناپذیری وحی بحث‌های فراوانی کرده‌ و در کتاب‌های مربوط به علوم قرآن بخشی را به آن اختصاص داده‌اند.


==مفهوم‌شناسی==
===مفهوم‌شناسی===
وحی به‌معنای اشاره سریع<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۸۵۸</ref> سرعت<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۲۱</ref> و القای پنهانی مطلبی به دیگران<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۲۰۰۰م، ج۳، ص۳۷۹.</ref> آمده است. در اصطلاح دینی، به معنی القاء یک مطلب در ذهن و یا ادراک یک روش و سنت و یا نفوذ در نفس مثالی و برزخی است که در قرآن به آن اشاره شده است.<ref>حسینی طهرانی، افق وحی، ۱۴۳۰ق، ص۲۴۳.</ref> و نیز ارتباطی معنوی بین [[پیامبران]] با [[عالم غیب]] است که در آن، پیام خدا به پیامبر منتقل می‌شود. نتیجه این فرایند، آگاهی قطعی‌ای است که از ناحیه خداوند، به برخی از انسان‌های برگزیده عطا می‌شود.<ref>طباطبایی، وحی یا شعور مرموز، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۴</ref> وحی چهار ویژگی دارد که عبارتند از: (۱)تبادل مفهوم یا احساسی معنادار، (۲)مخفی بودن طرق ارتباط، (۳)سرعت روند ارتباط، و (۴) از مقوله کلام بودن یا قابل تبدیل به کلام بودن<ref>معموری، «دیدگاه‌های گوناگون در تفسیر و تحلیل وحی»، ص۱۰.</ref>
وحی به‌معنای اشاره<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ص۸۵۸</ref> سریع<ref>فراهیدی، العین، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۲۱</ref> و القای پنهانی مطلبی به دیگران<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۲۰۰۰م، ج۳، ص۳۷۹.</ref> آمده است. در اصطلاح دینی، به معنی القاء یک مطلب در ذهن و یا ادراک یک روش و سنت و یا نفوذ در نفس مثالی و برزخی است که در قرآن به آن اشاره شده است.<ref>حسینی طهرانی، افق وحی، ۱۴۳۰ق، ص۲۴۳.</ref> و نیز ارتباطی معنوی بین [[پیامبران]] با [[عالم غیب]] است که در آن، پیام خدا به پیامبر منتقل می‌شود. نتیجه این فرایند، آگاهی قطعی‌ای است که از ناحیه خداوند، به برخی از انسان‌های برگزیده عطا می‌شود.<ref>طباطبایی، وحی یا شعور مرموز، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۴</ref> وحی چهار ویژگی دارد که عبارتند از: (۱)تبادل مفهوم یا احساسی معنادار، (۲)مخفی بودن طرق ارتباط، (۳)سرعت روند ارتباط، و (۴) از مقوله کلام بودن یا قابل تبدیل به کلام بودن<ref>معموری، «دیدگاه‌های گوناگون در تفسیر و تحلیل وحی»، ص۱۰.</ref>


===کاربردهای قرآنی کلمه وحی===
===کاربردهای قرآنی کلمه وحی===
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۰۶

ویرایش