توسل به مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس برخی منابع، امامان شیعه پس از درگذشت پیامبر به او متوسل می‌شده‌اند. [[حضرت علی(ع)]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به:‌ نهج البلاغه، حکمت ۳۵۳، ص۴۷۹.</ref> و [[امام حسین(ع)]] به پیامبر(ص)<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۹.</ref> توسل کرده‌اند. [[امام سجاد(ع)]] نیز در توسل به [[چهارده معصوم]] بین زندگان و مردگان تفاوت نگذاشته است.<ref>الصحیفة السجادیة، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۸.</ref>{{یادداشت| «إنا نتوسل إلیک بمحمد صلواتک علیه وآله رسولک، و بعلی وصیه، و فاطمة ابنته، و بالحسن والحسین، وعلی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد وعلی والحسن والحجة علیهم‌السلام أهل بیت الرحمة»(الصحیفة السجادیة، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۸).}}

* توسل [[عایشه]] برای برطرف شدن قحطی و خشکسالی به پیامبر(ص) و قبر وی.<ref>دارمی، سنن دارمی، ج۱، ص۲۲۷.</ref>  

* توسل مردی در زمان [[خلافت]] [[عثمان بن عفان|عثمان]] با راهنمایی [[عثمان بن حنیف]] به پیامبر اکرم.<ref> سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۵.</ref> {{یادداشت|عثمان بن حنیف از او خواست که این گونه به پیامبر متوسل شود: اللّهمّ إنّی أسألک وأتوجّه إلیک بنبیک محمّد صلّی اللَّه علیه وسلّم نبی الرحمة، یا محمّد! إنّی أتوجّه بک إلی ربّی فتقضی لی حاجتی(طبرانی، المعجم الکبیر، ج۹، ص۳۰.)}}

* توسل [[بلال بن حارث]] برای طلب باران به پیامبر(ص).<ref> سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۵.</ref>

وهابیان توسل به مردگان را جایز و مشروع نمی‌دانند. [[ابن تیمیه]] بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>   

از نظر موافقان توسل، میان توسل در حیات و ممات اولیاء الهی تفاوتی نیست. همان‌گونه که در زمان حیات پیامبر(ص) و دیگر اولیای خدا می‌توان از آنان خواست تا برای انسان [[دعا]] و [[استغفار]] کنند، پس از حیات آنان نیز می‌توان همین درخواست را داشت.<ref>رک، سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۶.</ref> همچنین در این زمینه به آیه {{متن قرآن|وَلَوْ أنَّهُمْ إذْ ظَلَمُوا أنْفُسَهُمْ جَاءُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحیماً|.|سوره=[[سوره نساء|نساء]]|آیه=۶۴}} استناد شده که هم، زمان حیات پیامبر(ص) و هم پس از مرگ آن حضرت را در برمی‌گیرد.<ref>ر. ک. ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>{{منبع بهتر}} سیره مسلمانان از جمله [[صحابه]] نشان می‌دهد که توسل به اموات امری جایز بوده است.<ref> نگاه کنید به: سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۵.</ref>

* بغدادی، خطیب، تاریخ بغداد، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۷ق.

* سیوطی، جلال الدین، الدرالمنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.

* سیوطی، جلال الدین،  الدرالمنثور فی تفسیر المأثور، دارالکتب العراقیه، ۱۳۷۷ق.

* ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم.

* نووی، محیی الدین بن شرف، المجموع شرح المهذَّب، بیروت، دار الفکر، ۱۴۲۱ق.