مشیت: تفاوت میان نسخه‌ها

مشیت الهی در قرآن یکی از مسائل مورد اختلاف [[مفسرین]]، [[متکلمین]] و [[فلاسفه]] دانسته شده که ذیل آیات مربوط به آن مباحثی از جمله [[جبر و اختیار]] و [[قضا و قدر]] نیز مورد بررسی قرار گرفته است.<ref>مطهری، آشنایی با قرآن، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۲۱-۱۳۹.</ref> درباره اینکه حقیقت مشیت الهی چیست و آیا از [[صفات ذات]] است یا از [[صفات فعل]]، [[حدوث و قدم|قدیم]] است یا [[حدوث و قدم|حادث]]؟ آرای مختلفی از سوی نظریه‌پردازان ارائه شده است.  

* [[علامه طباطبایی]] با یکسان دانستن مشیت و اراده، آنها را صفت فعل خداوند می‌داند. وی معتقد است زمانی که می‌گوییم مشیت و [[اراده الهی|اراده خداوند]] به چیزی تعلق گرفته است، معنایش این است که با علم به مصلحت آن چیز وسایل و اسباب آن را فراهم خواهد نمود؛ بنابراین آنطور که خداوند به صفات ذاتش مانند علم و قدرت توصیف می‌شود به مشیت توصیف نخواهد شد؛ زیرا ذات او مُنزّه از تغییر است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۶۳.</ref>

* [[ملاصدرا]] مشیت الهی را ذیل قدرت الهی بحث می‌کند و معتقد است مشیت الهی عین قدرت خداوند است یعنی وجود واحدی است که علم و قدرت و اراده و مشیت و سایر صفات او به همان وجود واحد موجودند.<ref>ملاصدرا، الحکمه المتعالیه، ۱۳۸۰ش، ج۷، ص۲۰۱.</ref> ملاصدرا با این مبنا که صفات خداوند زاید بر ذات او نیست چراکه در غیر این صورت ترکیب در ذات حق لازم می‌آید و با این اعتقاد که تغایر صفات خدا، تغایر مفهومی است بیان می‌کند صفات خداوند از جمله علم، قدرت و مشیت عین ذات خداوند است یعنی وجود خدا بعینه(دقیقا وکاملا) همان وجود صفات است.<ref>ملاصدرا، الشواهد الربوبیه، ۱۳۸۲ش، ص۵۲.</ref>