دابة الارض: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دابة الأرض''' به معنای جنبنده زمینی از نشانه‌های [[آخرالزمان]] یا [[قیامت]] است.<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۵۲۷؛ حسینی طهرانی، معرفة المعاد، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۶۳؛ ابومعاش، المهدی(ع) فی قرآن و السنة، بی‌تا، ج۲، ص۱۳۴.</ref> [[قرآن]] در [[آیه]] ۸۲ [[سوره نمل]] به ماجرای دابة الارض اشاره کرده است.{{ یادداشت|وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یوقِنُونَ: و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبنده‌ای را از زمین برای آنها خارج می‌کنیم که با آنان تکلّم می‌کند (و می‌گوید) که مردم به آیات ما ایمان نمی‌آوردند.(۸۲)}} بنابر این آیه، دابة الارض هنگام قیامت از زمین خارج می‌شود و با مردم سخن می‌گوید.<ref>سوره نمل: آیه۸۲.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در ذیل آیه، دابة الارض را توضیح داده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۳۹۶؛ ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۷، ص۲۲۴؛ طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> بنابر گزارش برخی مفسران و روایات، دابة الارض [[انگشتر سلیمان]] و [[عصای موسی|عصای حضرت موسی(ع)]] را به همراه خود دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۷۵؛ لاهیجی، تفسیر لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۴۲؛مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۴۵.</ref> وی [[کافر]] و [[ایمان|مؤمن]] را از هم جدا می‌کند و بر آنها علامت می‌گذارد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۳۰۰.</ref> دابة الارض به [[رجعت]] (زنده شدن دوباره امامان شیعه) نیز تفسیر شده است.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۵۵۴.</ref>

جسّاسه‌ از این‌ گروه‌ می‌خواهد به‌ محلی‌ در آن‌ جزیره‌ بروند که‌ [[دجال]] در آن‌جا محبوس ‌ است‌ و مشتاق‌ شنیدن‌ خبرهایی‌ از آنهاست‌.

دجّال‌ از این‌ گروه‌ پرسش‌هایی‌ می‌کند و در پایان‌ وعده‌ می‌دهد که‌ به‌ زودی‌ اذن ‌ خروج‌ می‌یابد و بر همه‌ جا، به‌ جز [[مکه ]] و [[مدینه]] ‌، سیطره ‌ می‌یابد. مسلم‌بن‌ حجاج‌، صحیح‌ مسلم‌، ج‌ ۸، ص‌ ۲۰۳ـ ۲۰۵، چاپ‌ محمدفؤاد عبدالباقی‌، بیروت‌؛  مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۵۱، ص۹۸.}}<ref>الهیاری‌نژاد، «بررسی و نقد روایات اهل سنت درباره دابة‌الارض»، ص۹۴.</ref>