کاربر ناشناس
دابة الارض: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←لید) |
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== تعریف == | == تعریف == | ||
'''دابة الأرض''' به معنای جنبنده زمینی از نشانههای [[آخرالزمان]] یا [[قیامت]] است.<ref>حسینی طهرانی، معرفة المعاد، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۶۳؛ ابومعاش، المهدی(ع) فی قرآن و السنة، بیتا، ج۲، ص۱۳۴.</ref> قرآن در آیه۸۲ سوره نمل به ماجرای دابة الارض اشاره داشته است.{{ یادداشت|وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یوقِنُونَ: و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبندهای را از زمین برای آنها خارج میکنیم که با آنان تکلّم میکند (و میگوید) که مردم به آیات ما ایمان نمیآوردند.(۸۲)}} طبق آیه [[قرآن]]، دابة الارض هنگام قیامت از زمین خارج شده و با مردم سخن میگوید.<ref>سوره نمل: آیه۸۲.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در ذیل آیه، دابة الارض را توضیح دادهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۳۹۶؛ ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۷، ص۲۲۴؛ طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> بنا بر گزارش برخی مفسران و روایات، دابة الارض [[انگشتر سلیمان]] و [[عصای موسی|عصای حضرت موسی(ع)]] را به همراه خود دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۷۵؛ لاهیجی، تفسیر لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۴۲؛مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۴۵.</ref> وی [[کافر]] و [[ایمان|مؤمن]] را از هم جدا کرده و روی آنها علامت میگذارد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۳۰۰.</ref> دابة الارض به [[رجعت]] (زنده شدن دوباره امامان شیعه) نیز تفسیر شده است.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۵۵۴.</ref> | '''دابة الأرض''' به معنای جنبنده زمینی از نشانههای [[آخرالزمان]] یا [[قیامت]] است.<ref>شیخ صدوق، کمالالدین و تمامالنعمة، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۵۲۷؛ حسینی طهرانی، معرفة المعاد، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۶۳؛ ابومعاش، المهدی(ع) فی قرآن و السنة، بیتا، ج۲، ص۱۳۴.</ref> قرآن در آیه۸۲ سوره نمل به ماجرای دابة الارض اشاره داشته است.{{ یادداشت|وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یوقِنُونَ: و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبندهای را از زمین برای آنها خارج میکنیم که با آنان تکلّم میکند (و میگوید) که مردم به آیات ما ایمان نمیآوردند.(۸۲)}} طبق آیه [[قرآن]]، دابة الارض هنگام قیامت از زمین خارج شده و با مردم سخن میگوید.<ref>سوره نمل: آیه۸۲.</ref> مفسران [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در ذیل آیه، دابة الارض را توضیح دادهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۳۹۶؛ ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۷، ص۲۲۴؛ طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> بنا بر گزارش برخی مفسران و روایات، دابة الارض [[انگشتر سلیمان]] و [[عصای موسی|عصای حضرت موسی(ع)]] را به همراه خود دارد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۷۵؛ لاهیجی، تفسیر لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۴۲؛مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۴۵.</ref> وی [[کافر]] و [[ایمان|مؤمن]] را از هم جدا کرده و روی آنها علامت میگذارد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۳۰۰.</ref> دابة الارض به [[رجعت]] (زنده شدن دوباره امامان شیعه) نیز تفسیر شده است.<ref>تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۵۵۴.</ref> | ||
همچنین برخی بر این باورند ماجرای دابة الاض برگرفته از [[داستان جساسه]] است.{{ یادداشت| داستانی مشهور از روایات اهل سنت که به عقیده برخی غیر واقعی است.}}<ref>الهیارینژاد، «بررسی و نقد روایات اهل سنت درباره دابةالارض»، ص۹۴.</ref> | همچنین برخی بر این باورند ماجرای دابة الاض برگرفته از [[داستان جساسه]] است.{{ یادداشت| داستانی مشهور از روایات اهل سنت که به عقیده برخی غیر واقعی است.}}<ref>الهیارینژاد، «بررسی و نقد روایات اهل سنت درباره دابةالارض»، ص۹۴.</ref> | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
به باور عدهای از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] دابة الارض یک موجود غیر عادی، بسیار بزرگ، دارای دُم، پَر، و چهار پا است.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۱۱۶؛ ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۸، ص۲۲۴؛ ذهبی،میزان الاعتدال، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۱۰۶.</ref> آلوسی و سید قطب(از علمای اهل سنت)، موجود غیر عادی بودنِ دابة الارض را مردود دانسته و به شدت با تطبیق آن با [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] مخالفت کردهاند.<ref>آلوسی، روح البیان، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۱؛ سید قطب، فی ضلال القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۲۶۶۷.</ref> | به باور عدهای از [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] دابة الارض یک موجود غیر عادی، بسیار بزرگ، دارای دُم، پَر، و چهار پا است.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۱۱۶؛ ثعلبی، الکشف والبیان، ۱۴۲۲ق، ج۸، ص۲۲۴؛ ذهبی،میزان الاعتدال، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۱۰۶.</ref> آلوسی و سید قطب(از علمای اهل سنت)، موجود غیر عادی بودنِ دابة الارض را مردود دانسته و به شدت با تطبیق آن با [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] مخالفت کردهاند.<ref>آلوسی، روح البیان، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۱؛ سید قطب، فی ضلال القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۲۶۶۷.</ref> | ||
== زمان و مکان == | == زمان و مکان خروج== | ||
طبری بر این باور است، دابة الارض هنگامی که [[امر به معروف و نهی از منکر]] ترک میشود، از زمین [[مکه]] بیرون میآید<ref>.طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> برخی محل خروج دابة الارض را [[یمن]]، [[حجاز]]، [[نجف]]، [[مدینه]]، [[مسجد الحرام]] بین [[صفا و مروه]]، اجیاد و تهامه دانستهاند.<ref>طبرسی، مجمع البیان،۱۳۷۲ش، ج۵، ص۳۶۵: طیب، أطیب البیان،۱۳۷۸ش، ج۱۹، ص۱۸۹؛ الهیارینژاد، «بررسی و نقد روایات اهل سنت درباره دابةالارض»، ص۷۰-۷۷.</ref> | طبری بر این باور است، دابة الارض هنگامی که [[امر به معروف و نهی از منکر]] ترک میشود، از زمین [[مکه]] بیرون میآید<ref>.طبری، تفسیرطبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۱۰.</ref> برخی محل خروج دابة الارض را [[یمن]]، [[حجاز]]، [[نجف]]، [[مدینه]]، [[مسجد الحرام]] بین [[صفا و مروه]]، اجیاد و تهامه دانستهاند.<ref>طبرسی، مجمع البیان،۱۳۷۲ش، ج۵، ص۳۶۵: طیب، أطیب البیان،۱۳۷۸ش، ج۱۹، ص۱۸۹؛ الهیارینژاد، «بررسی و نقد روایات اهل سنت درباره دابةالارض»، ص۷۰-۷۷.</ref> | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
* آلوسی، شهاب الدین سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالاحیاء تراث العربی، ۱۴۱۵ق. | * آلوسی، شهاب الدین سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالاحیاء تراث العربی، ۱۴۱۵ق. | ||
* ابن ابی حاتم، عبد الرحمن بن محمد، تفسیر قرآن العظیم، عربستان، نزار مصطفی الباز، ۱۴۱۹ق. | * ابن ابی حاتم، عبد الرحمن بن محمد، تفسیر قرآن العظیم، عربستان، نزار مصطفی الباز، ۱۴۱۹ق. | ||
* ابن بابویه، | |||
* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان، مشهد، آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | * ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان، مشهد، آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | ||
* ابومعاش، سعید، المهدی فی قرآن و السنة. بیجا، بیتا. | * ابومعاش، سعید، المهدی فی قرآن و السنة. بیجا، بیتا. | ||
خط ۳۲: | خط ۳۳: | ||
* سیوطی، جلال الدین، الدرالمنثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. | * سیوطی، جلال الدین، الدرالمنثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. | ||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | * شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | ||
* شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، قم، چاپ غفاری، ۱۳۶۳ق. | |||
* طباطبایی، محمدحسین، المیزان، لبنان، موسسه الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ش. | * طباطبایی، محمدحسین، المیزان، لبنان، موسسه الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ش. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. |