سوگند: تفاوت میان نسخه‌ها

سوگند یا قَسم خوردن اقرار و اعترافی است که شخص از روی شرف و ناموس خود می‌کند و [[خدا]] یا بزرگی را شاهد می‌گیرد و با آن سخن خود را تأکید یا مورد تعهد قرار می‌دهد.<ref>سعیدی، «واژه قسم»، ج۱۳، ص۱۶۸.</ref> از سوگند به تعهد، یمین، أیمان و پیمان نیز تعبیر می‌شود.<ref>محمد حسن سعیدی، «واژه قسم»، ج۱۳، ص۱۶۹؛ سوره مائده، آیه۸۹.</ref> به عقیده [[علامه طباطبایی]] سوگند خوردن به هر چیزی، نوعی تعظیم مورد سوگند است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۴۰۳.</ref>  

شخصی که قسم یاد می‌کند می‌خواهد به مخاطب بفهماند که انجام آن کار یا عملِ به تعهد، برایش به‌اندازه نام [[خداوند]] مهم است.<ref>مکارم شیرازی، سوگندهای پربار قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۵۰.</ref> قسم یا با الفاظ عربی مانند «تالله، بالله، والله» و یا فارسی، مانند «به خدا سوگند» و یا دیگر الفاظ جاری می‌شود.<ref>مدرسی، احکام معاملات، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۴۶۰.</ref>