سوگند: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سُوْگَنْد''' یا '''قَسَم'''، اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می‌کند و [[خدا]] یا بزرگی را شاهد می‌گیرد؛ تا به مخاطب بفهماند، انجام آن کار یا تعهدش، به‌ اندازه چیزی که به آن قسم خورده، برایش ارزش دارد. به عقیده برخی، قسم خوردن اگر برای امور تربیتی، هدایت، دفع ظلم و تعظیم امور مقدس اشکالی ندارد؛ ولی برای امور شخصی، [[مکروه|کراهت شدید]] داشته و اگر [[قسم دروغ]] باشد، از [[گناهان کبیره]] است.

علمای شیعه معتقدند در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]]، قسم خوردن در امور شخصی به خداوند و به غیر خداوند مانند قسم به قرآن، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]]، نهی شده است؛ اما اگر جنبه [[شرک]] نداشته و یا برای امور تربیتی، هدایت، دفع ظلم و تعظیم امور مقدس باشد، مشکلی ندارد.<ref>سبحانی، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۱۷؛ مکارم شیرازی، سوگندهای پربار قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۴۳.</ref> چنان‌چه نمونه‌های گوناگونی از سوگند در قرآن و کلام معصومین(ع) دیده می‌شود.<ref>سبحانی، مرزهای توحید و شرک در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۱۷؛ مکارم شیرازی، سوگندهای پربار قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۴۳.</ref> خداوند در قرآن به جان شخص پیامبر، [[قیامت|روز قیامت]]، جان و روح انسان، [[فرشته|فرشتگان]] و همچنین موجودات با عظمتی مانند خورشید، ماه، شب و روز، شفق، صبحگاهان، [[مکه]]، [[انجیل]]، زیتون و مانند آن سوگند یاد کرده است.<ref>مکارم شیرازی، سوگندهای پربار قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۲۸.</ref> به گزارش برخی قسم در قرآن ۹۳ بار ذکر شده است.<ref>مکارم شیرازی، سوگندهای پربار قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۲۷.</ref>