احیا: تفاوت میان نسخه‌ها

اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب‌های خاصی از سال است که مهمترین آنها، [[شب قدر]] (شب‌های نوزده، بیست و یک و بیست سوم [[ماه رمضان]]) است. همچنین در روایتی از [[امام علی (ع)]]، احیا چهار شب یعنی شبِ اولِ [[ماه رجب]]، شب [[نیمه شعبان]]، شب [[عید فطر]] و شب [[عید قربان]] توصیه شده‌است.<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۷، ص۴۷۸؛ دایرة المعارف تشیع، ج۱، ص۵۳۶-۵۳۷.</ref>

از [[حضرت محمد (ص)]] روایت شده است که هر کس شب‌های عیدین (عید فطر و عید قربان) را زنده نگهدارد، در روزی که قلب‌ها می‌میرند، دلش زنده خواهد ماند. روایتی به همین مضمون درباره شب زنده داری در شب نیمه شعبان نیز وارد شده است.<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۷، ص۴۷۸.</ref>