کاربر ناشناس
خسف بیداء: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Pourrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خَسفِ | '''خَسفِ بَیداء'''، یا '''خسف به بیداء'''، یکی از نشانههای قطعی قیام [[امام زمان(عج)]] است و منظور از آن فرو رفتن و نابودی لشکریان [[سفیانی]] در سرزمین بیداء -بیابانی بین [[مکه]] و [[مدینه]]- است. این حادثه پس از [[ظهور]] و قبل از قیام امام دوازدهم(عج) اتفاق میافتد. | ||
==معنای خسف بیداء== | ==معنای خسف بیداء== | ||
واژه «خَسْف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن<ref> لسان العرب، ج۲، ص۲۵۴</ref> و | واژه «خَسْف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن<ref> لسان العرب، ج۲، ص۲۵۴</ref> و بَیداء، نام سرزمینی بیابانی و خالی از آب و گیاه، میان مکّه و مدینه است.<ref> معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۳</ref> برخی منابع، این مکان را در یک میلی<ref>حدود دو کیلومتر</ref> [[مسجد شجره]] به سمت مکه دانستهاند.<ref>فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام،ج۲، ص۱۶۰-۱۶۱</ref> | ||
یکی از نشانههای حتمی قیام [[امام زمان(عج)]]، «خسف بیداء» یا «خسف به بیداء» معرفی شده است<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۷۸، باب۲۵، ح۷</ref> و منظور از این اصطلاح این است که [[سفیانی]]، لشکر بزرگی به قصد جنگ با [[امام مهدی]] عازم مکه میکند؛ اما بین [[مکه]] و [[مدینه]] در محلی که به سرزمین «[[بیداء]]» معروف است به گونهای [[معجزه]]آسا به امر [[خداوند]] در زمین فرو میروند. این حادثه در روایات [[اهل سنت]]<ref> المصنف, عبدالرزاق صنعانی، ج۱۱، ح۲۰۷۶۹؛ المصنف، ابن ابی شیبه، ح۱۹۰۶۶</ref> و [[شیعه]]، یکی از نشانههای [[ظهور]] و قیام امام زمان(عج) معرفی شده و در شماری از آنها بر حتمی بودن آن تأکید شده است.<ref> کافی، ج۸، ص۳۱۰؛ خصال صدوق، ج۱، ص۳۰۳؛ الغیبة نعمانی، ص۲۵۷، ح۱۵</ref> | یکی از نشانههای حتمی قیام [[امام زمان(عج)]]، «خسف بیداء» یا «خسف به بیداء» معرفی شده است<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۷۸، باب۲۵، ح۷</ref> و منظور از این اصطلاح این است که [[سفیانی]]، لشکر بزرگی به قصد جنگ با [[امام مهدی]] عازم مکه میکند؛ اما بین [[مکه]] و [[مدینه]] در محلی که به سرزمین «[[بیداء]]» معروف است به گونهای [[معجزه]]آسا به امر [[خداوند]] در زمین فرو میروند. این حادثه در روایات [[اهل سنت]]<ref> المصنف, عبدالرزاق صنعانی، ج۱۱، ح۲۰۷۶۹؛ المصنف، ابن ابی شیبه، ح۱۹۰۶۶</ref> و [[شیعه]]، یکی از نشانههای [[ظهور]] و قیام امام زمان(عج) معرفی شده و در شماری از آنها بر حتمی بودن آن تأکید شده است.<ref> کافی، ج۸، ص۳۱۰؛ خصال صدوق، ج۱، ص۳۰۳؛ الغیبة نعمانی، ص۲۵۷، ح۱۵</ref> |