Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
الله: تفاوت میان نسخه‌ها
←اسم الله در نزد عرفا
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[عارفان اسلامی]]، مقام ذات حقّ را بدون هیچگونه تعیّنی دانسته و پس از تجلی حقّ، اولین تعیّن را تعیّنات حقی نامیدند که خود شامل مقام احدیت (تعیّن اول) و مقام واحدیت (تعیّن ثانی) می‌شود.<ref>ر.ک جامی، أشعة اللمعات، ۱۳۸۳ش، ص ۳۴- ۳۵.</ref> | [[عارفان اسلامی]]، مقام ذات حقّ را بدون هیچگونه تعیّنی دانسته و پس از تجلی حقّ، اولین تعیّن را تعیّنات حقی نامیدند که خود شامل مقام احدیت (تعیّن اول) و مقام واحدیت (تعیّن ثانی) می‌شود.<ref>ر.ک جامی، أشعة اللمعات، ۱۳۸۳ش، ص ۳۴- ۳۵.</ref> | ||
به عقیده ایشان، در رأس هرم اسماء الهی در تعین ثانی، اسم جامع الله قرار دارد که در مقام اندماج کثرت در وحدت، شامل همه اسماء دیگر خداوند نیز هست.<ref>جامی، نقدالنصوص، ۱۳۷۰ش،ص۴۴</ref> و پس از آن، اسم‌های چهارگانه «اول، آخر، ظاهر و باطن» قرار دارند.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۰–۳۶۱.</ref> | به عقیده ایشان، در رأس هرم اسماء الهی در تعین ثانی، اسم جامع الله قرار دارد که در مقام اندماج کثرت در وحدت، شامل همه اسماء دیگر خداوند نیز هست.<ref>جامی، نقدالنصوص، ۱۳۷۰ش،ص۴۴</ref> و پس از آن، اسم‌های چهارگانه «اول، آخر، ظاهر و باطن» قرار دارند.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۰–۳۶۱.</ref> | ||
[[عبدالله جوادی آملی]]، حکیم و مفسّر معاصر، الله را برترین نام از نام‌های ذات مقدسی دانسته است که هستی صِرف و جامع همه اسمای حسنا و صفات نیکو و مبدأ همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۱ش، ج ۱، ص ۲۷۹</ref> | [[عبدالله جوادی آملی]]، حکیم و مفسّر معاصر، الله را برترین نام از نام‌های ذات مقدسی دانسته است که هستی صِرف و جامع همه [[اسماء الحسنی|اسمای حسنا]] و صفات نیکو و مبدأ همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۱ش، ج ۱، ص ۲۷۹</ref> | ||
در نگاه عرفا، واژه «الله» گاه به معنای ذات حق و گاه به معنای وصف جامع به کار می‌رود که در صورت اول به آن «الله ذاتی» و در صورت دوم، به آن «الله وصفی» اطلاق می‌شود.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۲.</ref> | در نگاه عرفا، واژه «الله» گاه به معنای ذات حق و گاه به معنای وصف جامع به کار می‌رود که در صورت اول به آن «الله ذاتی» و در صورت دوم، به آن «الله وصفی» اطلاق می‌شود.<ref>امینی نژاد، حکمت عرفانی، ۱۳۹۰ش، ص۳۶۲.</ref> | ||