پرش به محتوا

فرزندخوانده: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیزکاری
جز (←‏منابع: تمیزکاری)
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''فرزندخوانده''' کسی است که دیگری (غیر از پدر و مادر واقعی) او را به فرزندی پذیرفته باشد. فرزندخواندگی سابقه تاریخی دارد و [[قرآن]] به سابقه آن پیش از [[اسلام]] و نیز زمان [[نزول قرآن]] اشاره دارد. در [[عربستان]]، فرزندخواندگی بسیار رایج بوده است و [[پیامبر]] نیز فرزندخوانده‌ای به نام [[زید بن حارثه]] داشت. اعراب برای فرزندخوانده همان آثار و احکام فرزند واقعی را در نظر می‌گرفتند؛ مانند [[ارث]] بردن و [[محرمیت]]. قرآن فرزندخواندگی و احکام مرسوم آن را با صراحت رد و نفی کرده است.
{{احکام}}
'''فرزندخوانده''' کسی است که دیگری (غیر از پدر و مادر واقعی) او را به فرزندی پذیرفته باشد. فرزندخواندگی سابقه تاریخی دارد و [[قرآن]] به سابقه آن پیش از [[اسلام]] و نیز زمان [[نزول قرآن]] اشاره دارد. در [[عربستان]]، فرزندخواندگی بسیار رایج بوده است و [[پیامبر]] نیز فرزندخوانده‌ای به نام [[زید بن حارثه]] داشت. اعراب برای فرزندخوانده همان آثار و احکام فرزند واقعی را در نظر می‌گرفتند؛ مانند [[ارث]] بردن و [[محرمیت]]. قرآن فرزندخواندگی و احکام مرسوم آن را رد و نفی کرده است.


==فرزندخوانده کیست؟==
==فرزندخوانده کیست؟==
'''فرزندخوانده''' کسی است که دیگری (غیر از پدر و مادر واقعی) او را به فرزندی پذیرفته باشد.<ref>هاشمی شاهرودی، «فرزندخوانده»، ۱۳۹۲ش، ص۶۸۰.</ref> فرزندخواندگی، نهادی [[فقه|فقهی]] ـ [[حقوق|حقوقی]] است که طبق آن رابطه خاصی میان فرزندخوانده و پدرخوانده و مادرخوانده به وجود می‌آید<ref>خنجری علی‌آبادی، «بررسی فرزندخواندگی در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران»، ۱۳۹۶ش، ص۱۱.</ref>
فرزندخوانده کسی است که دیگری (غیر از پدر و مادر واقعی) او را به فرزندی پذیرفته باشد.<ref>هاشمی شاهرودی، «فرزندخوانده»، ۱۳۹۲ش، ص۶۸۰.</ref> بر اساس فرزندخواندگی، رابطه خاصی میان فرزندخوانده و پدرخوانده و مادرخوانده به وجود می‌آید<ref>خنجری علی‌آبادی، «بررسی فرزندخواندگی در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران»، ۱۳۹۶ش، ص۱۱.</ref>
در اصطلاح فقهی، فرزندخواندگی این است که شخص بر اساس ادعا و بدون دلیلی برای اثبات فرزندی، فرزند دیگری را فرزند واقعی خود بگیرد؛ چه این فرزند، نسبتش با والدینش ناشناخته باشد، مانند بچه سرراهی (لقیط) یا معلوم باشد، مانند [[یتیم]].<ref>انصاری شیرازی، موسوعة أحكام الأطفال و أدلتها، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۲۳۴.</ref>
در اصطلاح فقهی، فرزندخواندگی این است که شخص بر اساس ادعا و بدون دلیلی برای اثبات فرزندی، فرزند دیگری را فرزند واقعی خود بگیرد؛ چه این فرزند، نسبتش با والدینش ناشناخته باشد، مانند بچه سرراهی (لقیط) یا معلوم باشد، مانند [[یتیم]].<ref>انصاری شیرازی، موسوعة أحكام الأطفال و أدلتها، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۲۳۴.</ref>