فرشته: تفاوت میان نسخه‌ها

ملائکه [[گناه]] و نافرمانی مبرّا هستند و در انجام وظیفه خود کوتاهی نمی‌کنند. [[عبادت]]، تسبیح خدا، نوشتن [[نامه اعمال]]، آوردن [[وحی]]، حفاظت از انسان‌ها، یاری رساندن به [[مؤمن|مؤمنان]]، رساندن روزی مادی و معنوی، گرفتن جان‌ها، هدایت قلب‌ها و مأموران عذاب از وظایف آنان به شمار می‌رود.

بنابر روایات ملائکه از با سابقه‌ترین و پرتعدادترین خدا هستند.<ref> تفسیر نور الثقلین، ج۴، ص ۳۴، ح۲۰.</ref>؛ در احادیث آمده است که خلقت ملائکه بعد از خلقت انوار [[پیامبر(ص)]] و [[امامان(ع)]] بوده<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۱۵، ص۸ و ج۱۸، ص۳۴۵ و ج۲۴، ص ۸۸.</ref> بر پایه روایتی از [[امام صادق(ع)]] ملائکه از نور آفریده شده‌اند.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ج۵۸، ص۳۰۶، ح۱۵.</ref>

نداشتن خواص ماده همچون قوه شهوت و غضب،<ref>علامه حلّی، شرح تجرید، ص۳۸۷.</ref> تغییر، تحول و تکامل، عارض شدن خستگی، قابلیت اشاره حسی و اشغال فضا از دلایل تجرد ملائکه ذکر شده است.{{مدرک}} هرچند که [[ملاصدرا]] برخی خلاف تعدادی از مفسران که فرشتگان را دارای مقام ثابتی می‌دانند<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۶، ص۳۶۲؛ مراغی، تفسیر المراغی، دار احیاء التراث العربی، ج۲۳، ص۸۹؛ طوسی و محلی، تفسیر الجلالین، ۱۴۱۶ق، ص۴۵۵.</ref> علم و کمال گروهی از آنان را قابل افزایش می‌داند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۳۷۱.</ref> امام علی(ع) در [[خطبه اشباح]] فرشتگان را داناترین خلق به خدا، ترسنده‌ترین خلق از او، مقرب‌ترین خلق به خدا و عامل‌ترین خلق به فرمان خدا معرفی کرده است که نه خواب بر دیدگانشان مسلط می‌شود و نه سهو بر عقل و نه خستگی بر بدن‌هایشان.<ref> قمی، تفسیر قمی، ج۲، ص۲۰۷.</ref>  

عالمان دینی بر طبق آیه ۷۰ [[سوره اسرا]] که از کرامت بنی‌آدم و برتری آنان بر بسیاری از مخلوقات سخن گفته، معتقدند فرشتگان از انسان‌های معمولی برترند ولی اگر انسان استعدادهای خود را بالفعل کند از ملائک برتر خواهد شد.{{مدرک}} با این وجود ابن عربی فرشتگان عالین (مهیمین) را برتر از بنی‌آدم می‌داند<ref> حسن‌زاده آملی، ممد الهمم، ص۳۶۷-۳۶۹.</ref> و معتقد است بر اساس آیه ۷۵ سوره صاد، سجده بر حضرت آدم بر فرشتگان عالین واجب نبود.{{مدرک}} اما قیصری انسان‌هایی که به مقام [[خلیفة الله|خلیفة اللهی]] رسیده‌اند را از فرشتگان عالین هم برتر می‌داند.<ref> حسن‌زاده آملی، ممد الهمم، ص۳۶۷-۳۶۹</ref> ملاصدرا با استناد به آیه ۳۱ سوره بقره که به تعلیم آدم به ملائکه اشاره دارد معتقد است که آیه مذکور بر برتری آدم بر فرشتگان ساکن زمین و آسمان دلالت دارد نه فرشتگان مهیمین.{{مدرک}}