خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خَوارِج'''، گروهی از سپاه [[امام علی(ع)]] در جنگ صفین که علی بن ابیطالب را متهم به [[کفر]] کردند و علیه او شوریدند. آنها که به دلیل خروج علیه [[خلیفه|خلیفه مسلمین]]، خوارج نامیده شدند، همه کسانی که [[حکمیت]] را پذیرفتند و معتقد به کفر علی نبودند، را کافر می‌شمردند.  

شعار دادن علیه امام علی در [[مسجد کوفه]]، و تهدید وی به قتل، از کارهای خوارج شمرده شده است. آنان پس از اجرای حکمیت، در مخالفت با [[امام علی(ع)]] سرسخت‌تر شدند، با [[عبدالله بن وهب راسبی|عبدالله بن وهب]] بیعت کردند، و در مسیر خروج از [[کوفه]] و رفتن به [[نهروان]]، مردم بی‌گناه را کشتند. امام علی پس از اتمام حجت با آنان، در سال ۳۸ق با آنها وارد جنگ شد و بسیاری از آنها کشته شدند. با این حال گروهی از آنها زنده ماندند. فرقه‌های مختلف خوارج در طول تاریخ منقرض شده‌اند و تنها [[اباضیه]] که آرای‌شان به عقاید سایر مسلمانان نزدیک‌تر است، در مناطقی از قبیل [[عمان]] و [[الجزایر]] حضور دارند.

در منابع اسلامی، ویژگی‌های مختلف و گاه متضادی برای خوارج ذکر شده است؛ از جمله اینکه اهل حفظ و قرائت قرآن بدون تدبر در آن بوده‌اند، جهل و تنگ‌نظری، [[غرور]] و ستیزه‌جویی و همچنین [[تعصب]] در باورها. آنها اولین گروه معارض و اولین فرقه دینی در تاریخ [[اسلام]] دانسته شده‌اند. به باور خوارج، کسی که مرتکب [[گناه کبیره]] می‌شود، کافر است. بیشتر خوارج، با نصب خلیفه از سوی [[پیامبر(ص)]] مخالف و معتقد به انتخابی بودن خلیفه بودند. آنها همچنین [[سنگسار|سنگسار زناکار]] را رد کرده و با [[تقیه]] در قول و عمل مخالف بوده‌اند.

با آنکه گرایش به مباحث علمی در میان خوارج نخستین، بسیار کم بوده است، اما آثاری در [[علوم قرآنی]]، کلام، فقه و اصول فقه و همچنین درباره [[توحید]] و [[امامت]]، از آنها نقل شده است. به باور ابن ندیم، خوارج آثار خود را به دلیل مخالف مردم پنهان می‌کرده‌اند. تالیفات مستقل و غیرمستقلی در ردّ اندیشه‌ها و اعمال خوارج گزارش شده است؛ از جمله روایاتی که در ردّ خوارج نقل شده و همچنین نگاشته‌های مفسرانی از قبیل ابن ابی الحدید در ردّ اعتقاد آنان به کافر بودن کسانی که مرتکب [[گناه کبیره]] می‌شوند.