خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها

از ابتدای پیدایش خوارج در تاریخ اسلام، آثار مختلفی در ردّ باورهای آنها تالیف شده یا در آثار حدیثی، روایاتی در تقبیح باورها و اعمال خوارج ذکر شده است. از جمله روایاتی حاکی از پیشگویی‌های پیامبر اسلام درباره خوارج و خروج آنان از دین که شیوه دینداری و عملکرد خوارج تقبیح شده و همچنین جنگیدن با آنان و کشتن‌شان دارای اجر دانسته شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابوحاتم رازی، کتاب‌الزینة فی الکلمات الاسلامیة‌العربیة، قسم ۳، ص۲۷۶؛ محمدبن احمد مَلَطى شافعى، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، ص۵۰ـ۵۱؛ ابن حزم، کتاب الفصل فی الملل والاهواء والنحل، ج۴، ص۱۶۱؛ ابن‌ابی‌الحدید، ج۲، ص۲۶۵ـ۲۶۷.</ref> همچنین علمای شیعه با استناد به حدیثی از پیامبر(ص)، کسانی که با امام علی به محاربه پرداخته‌اند، و از جمله خوارج را کافر دانسته‌اند. بنابر روایت مذکور، کسی که با امام علی جنگ کند، مانند کسی است که با پیامبر جنگ کرده است.<ref>مفید، ص۴۳؛ نصیرالدین طوسی،تجرید الاعتقاد، ص۲۹۵؛ حسن‌ بن یوسف علامه حلّى، کشف‌المراد فى شرح تجرید الاعتقاد، ص۵۴۰؛مقداد بن عبداللّه فاضل مقداد، اللوامع الالهیة فى‌المباحث الکلامیة، ص۳۷۲.</ref>

در آثار تفسیری، استشهاد خوارج به قرآن کریم برای اثبات عقایدشان، مورد نقد و نقض قرار گرفته است؛ از جمله ادعای کافر بودن کسانی که مرتکب گناه کبیره می‌شوند. خوارج با تکیه بر آیه ۹۷ سوره آل عمران، بر این باور بودند که از آنجا که بر اساس قرآن کریم، هر کس حج نگزارد، مرتکب گناه کبیره شده و کافر شده است، پس ارتکاب گناهان کبیره، منجر به کفر می‌شود. در پاسخ به این استدلال گفته شده است که «مَنْ کَفَرَ» در آیه مذکور، کسی است که وجوب حج بر مستطیع را انکار می‌کند، نه کسی که کافر شده، چنانکه خوارج گمان کرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابن ابی الحدید، ج۸، ص۱۱۴؛ جرجانی، ج۸، ص۳۳۵.</ref> ابن حزم، ادعای خوارج در این باره را با استناد به آیات دیگری از قرآن کریم رد کرده است.<ref>ابن حزم، کتاب الفصل فی الملل والاهواء والنحل، ج۳، ص۲۳۵ـ۲۴۳؛ جرجانی، ج۸، ص۳۲۴ـ۳۲۵.</ref>