نامحرم: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا به نظر برخی فقها خلوت کردن با نامحرم حرام است.<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۹، ص۳۲۳-۳۲۵.</ref> برخی فقها خلوت کردن با نامحرم را فقط در صورت احتمال افتادن در گناه، حرام دانسته‌اند.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعة‌الفقهیة، ۱۴۲۳ق، ج۵، ص۱۸۵.</ref>آیت الله خویی خلوت كردن با نامحرم را از باب مقدمه حرام و این که زمینه‌ساز افتادن در گناه می‌شود را حرام دانسته است.<ref>توحیدی، مصباح الفقاهة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۵۰.</ref>مرد و زن نامحرم در مكانی که شخص دیگری در آنجا نیست، با ترس افتادن در [[گناه]]، حرام است.<ref>علامه حلی، تذکرة‌الفقها، منشورات المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفریة، ج۲، ص۳۰۳؛ محقق کرکی، جامع‌المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۲۰۰.</ref> در اینكه با فرض نبود ترس از افتادن در گناه نیز حرام است یا نه، مسئله اختلافی است. برخی از فقها خلوت کردن مرد و زن نامحرم را، فقط در صورتی که ترس افتادن در گناه وجود داشته باشد، حرام دانسته‌اند.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، الموسوعة‌الفقهیة، ۱۴۲۳ق، ج۵، ص۳۸۸. </ref> بنا به نظر [[آیت الله مکارم شیرازی]] خلوت کردن زن و مرد نامحرم حتی اگر فكر می‌كنند به حرام نمی‌افتند نیز اشكال دارد.<ref>مکارم شیرازی، احکام خانواده، ۱۳۸۹ش، ص۵۷.</ref>