کاربر ناشناس
مراقبه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pakdel ((با کمک آن را اثبات کن)) |
imported>Pakdel بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''مُراقبه''' اصطلاحی به قدمت چندین قرن در عرفان اسلامی به معنای مواظبت بر تمامی اعمال، گفتار و اندیشهها برای سرپیچی نکردن از دستورات الهی است. مراقبه، مرحله دوم از مراحل سهگانه سلوک ([[مشارطه]]، مراقبه و [[محاسبه]]) است. علمای اخلاق با استناد به برخی آیات و روایات، مراقبه را از ضروریات سلوک میدانند. | '''مُراقبه''' اصطلاحی به قدمت چندین قرن در عرفان اسلامی به معنای مواظبت بر تمامی اعمال، گفتار و اندیشهها برای سرپیچی نکردن از دستورات الهی است. مراقبه، مرحله دوم از مراحل سهگانه سلوک ([[مشارطه]]، مراقبه و [[محاسبه]]) است. علمای اخلاق با استناد به برخی آیات و روایات، مراقبه را از ضروریات سلوک میدانند. | ||
کلمه مراقبه متعلق به ادبیات عرفانی اسلامی است ، اما در چند دهه اخیر برخی علاقمندان به ادیان شرقی برای اصطلاحاتی همچون مدیتیشن (Meditation) ،چن و یا ذن (Zen) ، به غلط ، از اصطلاح تخصصی مراقبه استفاده کردند.<ref>{{یادکرد وب | نشانی=http://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/1_16.pdf | عنوان=بررسي تطبيقي مفهوم و حقيقت «مراقبه» در عرفاناسلامي و عرفان بودايي | ناشر=مجله معرفت ادیان}}</ref> | کلمه ''مراقبه'' متعلق به ادبیات عرفانی اسلامی است ، اما در چند دهه اخیر برخی علاقمندان به ادیان شرقی برای اصطلاحاتی همچون مدیتیشن (Meditation) ،چن و یا ذن (Zen) ، به غلط ، از اصطلاح تخصصی مراقبه استفاده کردند.<ref>{{یادکرد وب | نشانی=http://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/1_16.pdf | عنوان=بررسي تطبيقي مفهوم و حقيقت «مراقبه» در عرفاناسلامي و عرفان بودايي | ناشر=مجله معرفت ادیان}}</ref> | ||
==چیستی== | ==چیستی== | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
# عالیترین مرتبه مراقبه آن است که سالک خود، خدا را ناظر ببیند و اجمالاً جمال الهی را مشاهده کند.<ref>طهرانی، رساله لب اللباب، ۱۴۲۶ق، ص۱۴۴ و ۱۴۵.</ref> | # عالیترین مرتبه مراقبه آن است که سالک خود، خدا را ناظر ببیند و اجمالاً جمال الهی را مشاهده کند.<ref>طهرانی، رساله لب اللباب، ۱۴۲۶ق، ص۱۴۴ و ۱۴۵.</ref> | ||
برخی معتقدند که در اثر مراقبه تام و اهتمام به آن، [[توحید افعالی]]، [[توحید صفاتی]]، توحید اسماء و [[توحید ذاتی|توحید ذات]] برای سالک منکشف میشود.<ref> طهرانی، رساله لب اللباب، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۴.</ref> | برخی معتقدند که در اثر مراقبه تام و اهتمام به آن، [[توحید افعالی]]، [[توحید صفاتی]]، توحید اسماء و [[توحید ذاتی|توحید ذات]] برای سالک منکشف میشود.<ref> طهرانی، رساله لب اللباب، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۴.</ref> | ||
==تفاوت مراقبه در عرفان اسلامی با مدیتیشن و ذن== | |||
مترجمان علاقمند به ادیان شرقی کلمه تخصصی مراقبه را برای اشاره اصطلاحات تخصصی بودایی که با Meditation یا zen از آنان نام برده شده است بکار بردند که سبب دریافت اشتباه و همسان پنداری این اصطلاحات شد؛ حال آنکه مراقبه در عرفان اسلامی هیچ ارتباطی با Meditation و zen ندارد.سایر تفاوت ها بین این دو چنین شرح داده شده است: «در ZEN فرد بدنبال آگاهی از خود است اما در عرفان اسلامی بین دو طرف رب و عبد است اما مراقبه در ادیان شرقی تنها یک طرف دارد که همان ذن گر است. حقيقت آموزة «مراقبه» در عرفان اسلامي، «حضور مع االله» است. اما حقيقـت آمـوزة «ذن» در عرفـان بودايي، «بودا شدن» است. حقيقت «ذن» بر اصول بنيادين آيين بودا، همانند سمساره و سه كالبد بودا مبتني است كـه بـا اصـول بنيادين اسلام يعني توحيد، نبوت و معاد در تعارض است.»<ref>{{یادکرد وب | نشانی=http://marefateadyan.nashriyat.ir/sites/marefateadyan.nashriyat.ir/files/1_16.pdf | عنوان=بررسي تطبيقي مفهوم و حقيقت «مراقبه» در عرفاناسلامي و عرفان بودايي | ناشر=مجله معرفت ادیان}}</ref> | |||
==جستار های وابسته== | ==جستار های وابسته== | ||