خلیل بن غازی قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی''' از عالمان [[شیعه]] در قرن یازدهم قمری و اهل [[قزوین]] است. از اساتید مشهور او می‌توان به [[میرداماد]] و [[شیخ بهایی]] اشاره کرد. او به [[اخباریان]] گرایش داشت و با [[فلسفه]] و [[اجتهاد]] مخالف بود. قزوینی دارای تألیفات متعددی است که از مشهورترین آن‎ها دو شرح کتاب [[کافی]] به نام‌های [[الشافی فی شرح الکافی (کتاب)|الشافی]] و [[صافی در شرح کافی (کتاب)|صافی در شرح کافی]] است.

افزون بر مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی، چند دانشمند دیگر به نام '''ملّا خلیل''' در قزوین بوده‌اند:

* ''ملّا خلیل بن محمّد زمان قزوینی'' (نگارنده رساله اثبات حُدوث الإراده) در سال ۱۱۴۸ ق؛

* ''ملّا خلیل بن حاجی بابا قزوینی''، معروف به زرکش؛

* ''آقا خلیل بن محمّد اشرف قاینی اصفهانی'' (متوفای ۱۱۳۶ ق) ساکن قزوین؛

* ''سید خلیل قزوینی'' (زنده در ۱۲۳۹ ق) صاحب تفسیر سید خلیل.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۸.</ref>

خلیل بن غازی قزوینی، مکنّی به ابوحامد، معروف به «''ملّا خلیلا''» و «''خلیلای قزوینی''» و «''ملّا خلیل قزوینی''» و ملقّب به «''بُرهان العُلَماء''» است. نقش مهر او را«''الْعِلْمُ خَلِیلُ الْمُؤْمِن''» گزارش کرده و برخی نام وی را «''خلیل اللَّه''» نیز ذکر کرده‌اند.<ref>صافی در شرح کافی، ج۱، ص۸.</ref>