دعای کمیل: تفاوت میان نسخه‌ها
←مضامین
(←مضامین) |
(←مضامین) |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[حضرت علی(ع)]] این دعا را با نام خداوند آغاز می‌کند و سپس در چند فقره، خداوند را به رحمت، قوت، جبروت، عزت، عظمت، سلطنت، ذات، اسماء، علم و نور الهی، [[سوگند|قسم]] می‌دهد. بعد خداوند را با «یا نُورُ یا قُدُّوسُ یا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَ یا آخِرَ الْآخِرِینَ» ندا می‌کند و آثار و پیامدهای اعمال آدمی را متذکر می‌شود و از خداوند طلب آمرزش می‌کند. | [[حضرت علی(ع)]] این دعا را با نام خداوند آغاز می‌کند و سپس در چند فقره، خداوند را به رحمت، قوت، جبروت، عزت، عظمت، سلطنت، ذات، اسماء، علم و نور الهی، [[سوگند|قسم]] می‌دهد. بعد خداوند را با «یا نُورُ یا قُدُّوسُ یا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَ یا آخِرَ الْآخِرِینَ» ندا می‌کند و آثار و پیامدهای اعمال آدمی را متذکر می‌شود و از خداوند طلب آمرزش می‌کند. | ||
حضرت در فقره بعد، با یاد خدا به خدا [[تقرب]] می‌جوید، خدا را [[شفاعت|شفیع]] درگاهش قرار داده و از خدا می‌خواهد که به پیشگاه خدا نزدیک شود، [[شکر | حضرت در فقره بعد، با یاد خدا به خدا [[تقرب]] می‌جوید، خدا را [[شفاعت|شفیع]] درگاهش قرار داده و از خدا می‌خواهد که به پیشگاه خدا نزدیک شود، [[شکر|سپاسگزاری]] را به او یاد دهد، یاد خدا را به خود الهام دهد و از خدا طلب خضوع و [[خشوع]] می‌کند و با عباراتی شدت اشتیاق خود به حق را ابراز می‌دارد. | ||
در ادامه به فرمان عالم‌گیر خداوند اشاره کرده و با عباراتی خداوند را | در ادامه به فرمان عالم‌گیر خداوند اشاره کرده و با عباراتی خداوند را بخشایشگرِ خطاپوش معرفی می‌کند. | ||
در | در فرازهای دیگر، آن‌حضرت، [[عیب‌پوشی |ستار العیوب]] بودن خداوند، دفع بلاها، حفظ لغزش‌ها و عدم استحقاق بنده به تعریف و تمجیدها را بیان می‌کند و به ضعف و نقص و بدحالی، به سنگینی بلا و گرفتاری و قصور و نارسایی‌ها و... اشاره می‌کند و از آنها نزد خداوند شِکوه کرده و از لطف و کرم الهی برای رفع آنها کمک می‌خواهد و با توسل به عزت خداوند از او خواسته‌هایی مطرح می‌کند و به تسویل نفس و تزیین [[شیطان]] اشاره می‌کند. با اشاره به سابقه لطف ازلی عنوان می‌کند که خداوند موحدان و پرستشگران را در آتش [[جهنم]] نمی‌سوزاند. | ||
سپس آن حضرت به مقایسه بلاهای دنیا با عذاب [[آخرت]] می‌پردازد و می‌گوید: «ای مولای من گیرم که بر عذاب تو شکیبا باشم چگونه بر دوریت صبر کنم؟» بعد به امید بنده [[مؤمن]] به رحمت خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید «آیا مؤمن و کافر یکسانند؟» و در پایان با ندا کردن خداوند به صفاتی، از خداوند حاجت‌هایی می‌طلبد. | سپس آن حضرت به مقایسه بلاهای دنیا با عذاب [[آخرت]] می‌پردازد و می‌گوید: «ای مولای من گیرم که بر عذاب تو شکیبا باشم چگونه بر دوریت صبر کنم؟» بعد به امید بنده [[مؤمن]] به رحمت خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید «آیا مؤمن و کافر یکسانند؟» و در پایان با ندا کردن خداوند به صفاتی، از خداوند حاجت‌هایی می‌طلبد. | ||