confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
پیامبر یا نبی کسی است که بدون واسطه بشر از جانب [[خدا]] خبر میدهد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> و واسطه بین خدا و مخلوقات است و مخلوقات را به سوی خدا دعوت میکند.<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۵۵.</ref> | پیامبر یا نبی کسی است که بدون واسطه بشر از جانب [[خدا]] خبر میدهد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۳۷۵.</ref> و واسطه بین خدا و مخلوقات است و مخلوقات را به سوی خدا دعوت میکند.<ref> مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۵۵.</ref> | ||
دریافت [[وحی]]، [[علم غیب]]،<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۵۹.</ref> و [[عصمت]]<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> و [[مستجاب الدعوه]] بودن<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۱۱۶.</ref> از ویژگیهای پیامبران است. بیشتر [[کلام اسلامی|متکلمان اسلامی]] بر این باورند که پیامبران در همه امور و مراحل زندگی از [[گناه]] و خطا معصوماند؛<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> از اینرو مواردی را که در [[قرآن]] از [[استغفار]] پیامبران و بخشایش [[خدا | دریافت [[وحی]]، [[علم غیب]]،<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۵۹.</ref> و [[عصمت]]<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> و [[مستجاب الدعوه]] بودن<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۱۱۶.</ref> از ویژگیهای پیامبران است. بیشتر [[کلام اسلامی|متکلمان اسلامی]] بر این باورند که پیامبران در همه امور و مراحل زندگی از [[گناه]] و خطا معصوماند؛<ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴.</ref> از اینرو مواردی را که در [[قرآن]] از [[استغفار]] پیامبران و بخشایش [[خدا]] سخن به میان آمده،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: سوره قصص، آیه ۱۶؛ سوره انبیاء، آیه۸۷؛ سوره طه، آیه۱۲۱.</ref> مانند کشتن مرد مصری توسط [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]]،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۲، ۴۳.</ref> رها کردن [[نبوت|رسالت]] توسط [[یونس (پیامبر)|حضرت یونس(ع)]]<ref> طباطبایی، المیزان،۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۵. </ref> و خوردن [[شجره ممنوعه|میوه ممنوعه]] توسط [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]]<ref>طبرسی، مجمعالبیان، ۱۳۷۲، ج۷، ص۵۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۳.</ref> به [[ترک اولی]] تفسیر کردهاند. در مقابل برخی [[کلام اسلامی|متکلمان]]، [[عصمت پیامبران]] را فقط در امور مربوط به نبوت لازم میدانند و در امور جاری زندگی قائل به [[سهو النبی]] هستند.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۶۰.</ref> | ||
==تعداد و نامها== | ==تعداد و نامها== | ||
درباره تعداد پیامبران [[حدیث|روایات]] مختلفی وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بنا به روایتی مشهور، تعداد آنان را ۱۲۴ هزار تن نقل میکند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> طبق این روایت، ۳۱۳ نفر از پیامبران، رسولاند، ۶۰۰ تن از انبیای بنیاسرائیل و چهار تن ([[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] | درباره تعداد پیامبران [[حدیث|روایات]] مختلفی وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بنا به روایتی مشهور، تعداد آنان را ۱۲۴ هزار تن نقل میکند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> طبق این روایت، ۳۱۳ نفر از پیامبران، رسولاند، ۶۰۰ تن از انبیای بنیاسرائیل و چهار تن ([[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] عرباند.<ref>برای مطالعه روایت نگاه کنید به: صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۳۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲، ج۷۴، ص۷۱.</ref> در روایات دیگر تعداد پیامبران ۸ هزار،<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۹۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۱.</ref> ۳۲۰ هزار، <ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۶۰.</ref> و ۱۴۴ هزار تن<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۵۲.</ref> ذکر شده است. [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] احتمال میدهد عدد ۸ هزار، مربوط به پیامبران بزرگ باشد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ۳۱.</ref> اولین پیامبر [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲.</ref> و آخرین پیامبر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] بوده است.<ref> سوره احزاب، آیه۴۰.</ref> | ||
[[قرآن]] از برخی پیامبران نام برده است.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۴.</ref> [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]]، [[نوح (پیامبر)|نوح(ع)]]، [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]]، [[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]]، [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل(ع)]]، [[الیسع (پیامبر)|الیسع(ع)]]، [[ذوالکفل|ذوالكفل(ع)]]، [[الیاس (پیامبر)|الیاس(ع)]]، [[یونس (پیامبر)|یونس(ع)]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]]، [[یوسف (پیامبر)|یوسف(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]]، [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]]، [[هارون (پیامبر)|هارون(ع)]]، [[داوود (پیامبر)|داوود(ع)]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان(ع)]]، [[ایوب (پیامبر)|ایوب(ع)]]، [[زکریا (پیامبر)|زكریا(ع)]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]]، [[عیسی|عیسی(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] پیامبرانی هستند که نام آنان در قرآن آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند نام [[اسماعیل بن حزقیل]]{{یادداشت| اسماعیل بن حزقیل از پیامبران بنیاسرائیل است. علامه طباطبایی معتقد است که منظور قرآن از اسماعیل در آیه «واذكُر فِى الكِتبِ اِسمعيلَ اِنَّهُ كانَ صادِقَ الوَعدِ و كانَ رَسولاً نَبيـّا» (سوره مریم، آیه۵۴)، اسماعیل بن حزقیل است (طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳).}} نیز در قرآن آمده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳.</ref> | [[قرآن]] از برخی پیامبران نام برده است.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۴.</ref> [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]]، [[نوح (پیامبر)|نوح(ع)]]، [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]]، [[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]]، [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل(ع)]]، [[الیسع (پیامبر)|الیسع(ع)]]، [[ذوالکفل|ذوالكفل(ع)]]، [[الیاس (پیامبر)|الیاس(ع)]]، [[یونس (پیامبر)|یونس(ع)]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]]، [[یوسف (پیامبر)|یوسف(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]]، [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]]، [[هارون (پیامبر)|هارون(ع)]]، [[داوود (پیامبر)|داوود(ع)]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان(ع)]]، [[ایوب (پیامبر)|ایوب(ع)]]، [[زکریا (پیامبر)|زكریا(ع)]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]]، [[عیسی|عیسی(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] پیامبرانی هستند که نام آنان در قرآن آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند نام [[اسماعیل بن حزقیل]]{{یادداشت| اسماعیل بن حزقیل از پیامبران بنیاسرائیل است. علامه طباطبایی معتقد است که منظور قرآن از اسماعیل در آیه «واذكُر فِى الكِتبِ اِسمعيلَ اِنَّهُ كانَ صادِقَ الوَعدِ و كانَ رَسولاً نَبيـّا» (سوره مریم، آیه۵۴)، اسماعیل بن حزقیل است (طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳).}} نیز در قرآن آمده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳.</ref> |