پرش به محتوا

محمد بن ابی‌بکر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
خط ۱۲۸: خط ۱۲۸:
== شهادت و آرامگاه==
== شهادت و آرامگاه==
[[پرونده:نوشته ها ی روی پارچه قبر محمد.jpg|بندانگشتی|نوشته ها ی روی پارچه قبر محمد بن ابابکر]]
[[پرونده:نوشته ها ی روی پارچه قبر محمد.jpg|بندانگشتی|نوشته ها ی روی پارچه قبر محمد بن ابابکر]]
در خصوص چگونگی شهادت محمد بن ابی بکر چند دیدگاه وجود دارد. بیشتر منابع بر این عقیده‌اند که پس از شکست سپاه محمد در مقابل شامیان، اطرافیانش او را تنها گذاشته، متواری شدند و محمد به تنهایی به خرابه‌ای پناه برد و در آنجا توسط معاویة بن حدیج (از سران عزلت نشینان) به شهادت رسید و در دل الاغ مرده‌ای قرار داده و سوزانده شد.<ref>ابن جوزی، المنتظم، ج ۳، ص۱۳۱۸؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۰۳؛ ابن شبه، تاریخ مدینة المنوره، ج ۴، ص۱۲۸۵</ref> برخی گفته‌اند او پس از متواری شدن اطرافیانش، در خانه جبلة بن مسروق یا زنی از بنی غافق پنهان شد و پس از آن در جنگ با معاویة بن حدیج و در میدان جنگ به شهادت رسید.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۴، ص۸۰؛ عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج ۹، ص۷۰؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، ص۶۳۴.</ref> نیز نقل شده که عمرو عاص وی را اسیر کرد و سپس به شهادت رساند.<ref>عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج ۹، ص۷۰.</ref>
در خصوص چگونگی شهادت محمد بن ابی بکر چند دیدگاه وجود دارد. بیشتر منابع بر این عقیده‌اند که پس از شکست سپاه محمد در مقابل شامیان، اطرافیانش او را تنها گذاشته، متواری شدند و محمد به تنهایی به خرابه‌ای پناه برد و در آنجا توسط معاویة بن حدیج (از سران عزلت‌نشینان) به شهادت رسید و در دل الاغ مرده‌ای قرار داده و سوزانده شد.<ref>ابن جوزی، المنتظم، ج ۳، ص۱۳۱۸؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۰۳؛ ابن شبه، تاریخ مدینة المنوره، ج ۴، ص۱۲۸۵</ref> برخی گفته‌اند او پس از متواری شدن اطرافیانش، در خانه جبلة بن مسروق یا زنی از بنی غافق پنهان شد و پس از آن در جنگ با معاویة بن حدیج و در میدان جنگ به شهادت رسید.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ۴، ص۸۰؛ عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج ۹، ص۷۰؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، ص۶۳۴.</ref> نیز نقل شده که عمرو عاص وی را اسیر کرد و سپس به شهادت رساند.<ref>عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج ۹، ص۷۰.</ref>


تاریخ شهادت محمد بن ابی بکر را ماه صفر سال [[سال ۳۸ هجری قمری|۳۸]] هجری دانسته‌اند.<ref>ثقفی، الغارات، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۸۵؛ دمیری، حیات الحیوان الکبری، ج ۱، ص۳۵۰.</ref> وقتی خبر شهادت او به امیرمومنان(ع) رسید گریان شد و فرمود:
تاریخ شهادت محمد بن ابی بکر را ماه صفر سال [[سال ۳۸ هجری قمری|۳۸]] هجری دانسته‌اند.<ref>ثقفی، الغارات، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۸۵؛ دمیری، حیات الحیوان الکبری، ج ۱، ص۳۵۰.</ref> وقتی خبر شهادت او به امیرمومنان(ع) رسید، گریان شد و فرمود:
::::«'''کان لله عبداً صالحاً و لنا ولداً صالحاً'''» (محمد بنده‌ای صالح برای خدا و فرزندی صالح برای ما بود.)<ref>شوشتری، مجالس‌ المؤمنین، ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ، ج۱، ص۲۷۸.</ref>
::::«'''کان لله عبداً صالحاً و لنا ولداً صالحاً'''» (محمد بنده‌ای صالح برای خدا و فرزندی صالح برای ما بود.)<ref>شوشتری، مجالس‌ المؤمنین، ﻛﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ، ج۱، ص۲۷۸.</ref>


نقل شده پس از شهادت محمد، خواهرش [[عایشه]] هیچ گاه کباب نخورد و پیوسته [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، [[عمرو بن عاص]] و معاویه بن حدیج را نفرین می‌کرد. [[اسماء بنت عمیس]] نیز از غم شهادت پسرش، از دنیا رفت.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۶، ص۸۸.</ref>
نقل شده پس از شهادت محمد، خواهرش [[عایشه]] هیچ‌گاه کباب نخورد و پیوسته [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، [[عمرو بن عاص]] و معاویه بن حدیج را نفرین می‌کرد. [[اسماء بنت عمیس]] نیز از غم شهادت پسرش، از دنیا رفت.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۶، ص۸۸.</ref>


درباره محل دفن محمد بن ابی بکر نقل شده که وی در محلی که به شهادت رسید، در مسجدی به نام «زمام» در خارج شهر فسطاط به خاک سپرده شد. برخی معتقدند تنها سر او در آن مکان به خاک سپرده شده<ref>دمیری، حیات الحیوان الکبری، ص۱، ص۳۵۱</ref>، ولی برخی دیگر بر این عقیده‌اند که گروهی از مسلمانان پیکر وی را به همراه سرش در مسجد «زمام» به خاک سپرده‌اند.<ref>زرکلی، الاعلام، ج ۶، ص۲۲۰؛ حرز الدین، مراقد المعارف، ج ۲، ص۲۴۴.</ref>
درباره محل دفن محمد بن ابی بکر نقل شده که وی در محلی که به شهادت رسید، در مسجدی به نام «زمام» در خارج شهر فسطاط به خاک سپرده شد. برخی معتقدند تنها سر او در آن مکان به خاک سپرده شده<ref>دمیری، حیات الحیوان الکبری، ص۱، ص۳۵۱</ref>، ولی برخی دیگر بر این عقیده‌اند که گروهی از مسلمانان پیکر وی را به همراه سرش در مسجد «زمام» به خاک سپرده‌اند.<ref>زرکلی، الاعلام، ج ۶، ص۲۲۰؛ حرز الدین، مراقد المعارف، ج ۲، ص۲۴۴.</ref>
کاربر ناشناس