استجابت دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

* '''خیانت و بی‌وفایی:''' امام علی(ع) در جواب شخصی که از عدم استجابت دعا سوال کرد، خیانت و بی‌وفایی دل‌های مردم در هشت جا را مانع اجابت دعا معرفی می‌کند. شناخت خدا و عدم اداء حق او، ایمان به [[پیامبر اسلام(ص)]] و عدم عمل به سیره او، [[قرآن|قرائت قرآن]] و عدم عمل به آن، ترس از [[جهنم]] در گفتار و حرکت به سمت آن در رفتار، رغبت به [[بهشت]] در گفتار و دوری از آن در عمل، خوردن نعمت‌های خدا و ناسپاسی او، دیدن عیوب مردم و ندیدن عیب‌های خود و دشمنی با [[شیطان]] در زبان و دوستی با او در عمل، خیانت‌های دل است که [[امام علی(ع)]] آنها را مانع استجابت دعا می‌داند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۷۶-۳۷۷.</ref>

به گفته علامه طباطبایی استجابت دعا با رعایت شرایط و رفع موانع از سنت‌های قطعی الهی است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۲.</ref> اما گاهی به‌خاطر مصالح و حکمت‌هایی، اجابت دعا به تأخیر می‌افتد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۲۸۹.</ref> برخی از این حکمت‌ها عبارتند از:

* عدم مصلحت بندگان: گاهی شخص دعایی یا طلبی از خداوند می‌کند که به مصلحت او نیست و خداوند استجابت آن را به تأخیر می‌اندازد یا آن را مستجاب نمی‌کند. در آیه ۲۱۶ [[سوره بقره]] خطاب به مسلمانان آمده است که گاهی چیزی را خوش می‌دارید که به ضرر شماست یا چیزی را مکروه می‌دارید که به نفع شماست در حالی که خداوند بهتر از شما صلاح شما را می‌داند. [[امام علی(ع)]] نیز در همین رابطه خطاب به فرزندش [[امام حسن(ع)]] می‌فرماید: چه بسیار چیزهایی که تو طالب آن هستنی ولی هلاک [[دین]] و دنیای تو در آن است.<ref>نهج‌البلاغه، به تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، ص۳۹۹.</ref>

* [[امام علی(ع)]] در [[نامه امام علی به امام حسن|نامه‌اش خطاب به امام حسن(ع)]]، حکمت‌های سه‌گانه‌ای برای تأخیر استجابت دعا ذکر می‌کند و از فرزندش می‌خواهد که در دعا نومید نشود: گاه مشکلی در [[نیت]] و قصد شخص وجود دارد، گاه خداوند قصد دادن پاداش بزرگ‌تری را به شخص دارد و بعضی مواقع هم خدواند چیز بهتری را در وقت دیگری به بنده‌اش خواهد داد.<ref>نهج‌البلاغه، به تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، ص۳۹۹.</ref> از [[امام سجاد(ع)]] نیز نقل شده که: «دعای مؤمن یکی از سه فایده را دارد: یا برای او ذخیره می‌گردد یا در دنیا برآورده می‌شود یا بلایی را که می‌خواست به او برسد،‌ از وی می‌گرداند»<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۲۸۰.</ref>.

مستجاب الدعوة به کسی گفته می‌شود که [[دعا|دعاهای]] او پذیرفته می‌شود یا دعای او گیرا باشد.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه مستجاب.</ref> در روایات آمده که برخی از انسان‌ها دعاهایشان مستجاب می‌شود و ردّ نخواهد شد: دعای والدین در حق فرزندان، دعای مظلوم علیه ظالم، دعای [[عمره|عمره‌گزار]]، دعای [[روزه|روزه‌دار]]، دعای امام و پیشوای عادل در حق مردم خود و دعای [[مؤمن]] در حق برادر مؤمن خود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۵۶؛ ج۹۳، ص۲۵۶.</ref>

در روایتی از [[امام حسن(ع)]] آمده است اگر کسی‌ مواظب [[قلب|قلبش]] باشد تا اموری که مورد رضای خدا نیست در آن خطور نکند، من ضامنم که او مستجاب‌الدّعوة باشد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۲.</ref>

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد