استجابت دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استجابت دعا''' به معنای پاسخ دادن و پذیرفتن درخواست بندگان از طرف خداوند است. وعده‌ای است که [[خداوند]] به بندگان خود وعده استجابت دعا را در چند [[آیه]] از [[قرآن]] داده است. آیات و [[روایات]] استجابت را مشروط به رعایت برخی امور مانند یکی بودن نیت قلبی و زبان در [[دعا]]، چشم‌پوشی و قطع امید از غیر خداوند، شناخت خدادانسته‌اند. <br />

منابع دینی برخی رفتارها مانند گناه و ترک [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] را نیز از موانع استجابت دعا معرفی کرده‌اند.<br />

* '''دعا همراه با شناخت خدا:''' شناخت نسبت به خداوند در هنگام دعا و اینکه از چه کسی طلب می‌شود، از شرایط استجابت دعا معرفی شده است. در روایتی آمده گروهی از [[امام صادق(ع)]] درباره عدم استجابت دعا سوال کردند و امام در پاسخ نداشتن شناخت و معرفت نسبت به شخصی که خوانده می‌شود را دلیل عدم اجابت دعا بیان کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۶۸.</ref>

مستجاب الدعوة به کسی گفته می‌شود که [[دعا|دعاهای]] او پذیرفته می‌شود یا دعای او گیرا باشد.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه مستجاب.</ref> در روایات برخی افراد را جز کسانی معرفی کرده که دعای آنان رد نخواهد شد. دعای والدین در حق فرزندان، دعای مظلوم علیه ظالم، دعای [[عمره‌گزار]]، دعای [[روزه‌دار]]، دعای امام و پیشوای عادل در حق مردم خود و دعای [[مؤمن]] در حق برادر مؤمن خود از جمله دعاهای مستجاب دانسته شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار۷، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۳۵۶؛ ج۹۳، ص۲۵۶.</ref>