ابوالحسن کسایی مروزی: تفاوت میان نسخه‌ها

اشعار حکیم کسایی را بیشتر از منابعی مانند:کتاب [[لغت فرس]] از [[اسدی طوسی]]، [[النقض|کتاب النقض]]، [[مجمع الفرس سروری]]، [[لباب الالباب|لباب‌الالباب]]، [[فرهنگ جهانگیری]]، [[فرهنگ رشیدی]] و دیگر فرهنگ‌های لغت استخراج کرده‌اند.. محققان، علت تخلص او به کسایی را، برگرفته از مذهب شیعی او و برداشتی از [[حدیث کساء]] می‌دانند.

کسایی مروزی نخستین شاعری است که ادب پارسی را با درون مایه‌ای از [[غدیر]] زینت بخشیده است.<ref>مقدسان، یحیی، ولادت کسایی مروزی شاعر اهل بیت علیهم السلام، ص54</ref> او از طلایه داران شعر فارسی به شمار می‌رود.<ref>میرجعفری، سیداکبر؛ اصلاحی، سعیده؛ پناهنده، صدیقه، شعر و ادب: کسایی مروزی، ص۲۸-۲۹</ref> کسایی در ستایش [[امام علی(ع)]] برای نشر ایمان شعر می‌سروده است.<ref>موسوی گرمارودی، سیدمصطفی، کسایی مروزی شاعری ولایت مدار، شماره۴۷، دی۱۳۷۹ </ref>

{{شعر|نستعلیق}}{{ب|مرتضی و آل او با ما چه کردند از جفا|کان همه مقتول و مسمومند و مجروح از جهان}}{{ب|یا چه خلعت یافتیم از معتصم یا مستعین|وین همه میمون و منصورند، امیرالفاسقین<ref>درخشان، مهدی، اشعار حکیم کسایی مروزی و تحقیقی در زندگانی و آثار او، ص47</ref>}}{{پایان شعر}}

دیوان کسایی مروزی، تا نیمه قرن ششم موجود و معروف بوده، ولی بعدها از بین رفته است. اشعار باقیمانده وی از قطعی، مشکوک و مردود آنها،<ref>ر.ک: درخشان، مهدی، اشعار حکیم کسایی مروزی و تحقیقی در زندگانی و آثار او، ص۲۲</ref> که به صورت تک‌بیتی یا چندبیتی در کتب و مصادر و فرهنگ‌نامه‌ها دیده می‌شود، شامل دو قصیده، چهار غزل و ۲۵ قطعه چند بیتی است که مجموع آنها بیشتر از 300 بیت نیست.<ref>ر.ک: مقدّسان، یحیی، ولادت کسایی مروزی شاعر اهل بیت علیهم السلام، ص۵۴</ref> اشعار حکیم کسایی را بیشتر از منابعی مانند: کتاب [[لغت فرس(کتاب)|لغت فرس]] از [[ابونصر علی بن احمد اسدی طوسی|اسدی طوسی]]، [[کتاب النقض]]، [[مجمع الفرس(کتاب)|مجمع الفرس]]، [[محمد قاسم بن حاج محمد کاشانی (متخلص به سروری)|سروری]]، [[لباب‌الالباب]]، [[فرهنگ جهانگیری]]، [[فرهنگ رشیدی]]، [[ابو العلا عبد المؤمن جاروتی معروف به صفی|فرهنگ مجموعة الفرس]]، [[محمد بن هندو شاه نخجوانی|صحاح الفرس]]، [[فخر الدین مبارک شاه غزنویست|فرهنگ قواس]] و دیگر فرهنگ‌های لغت استخراج کرده‌اند.<ref>ر.ک: درخشان، مهدی، اشعار حکیم کسایی مروزی و تحقیقی در زندگانی و آثار او، ص۵۰-۶۰</ref>

زمان وفات وی بدرستی معلوم نیست. اما از قصیده‌ای که در پنجاه سالگی خود سروده مسلم است که وفاتش بعد از سال ۳۹۰ هجری بوده است.همچنین از شعر‌های او چنین برمی‌آید که تا پنجاه سالگی زنده بوده است و بر همین اساس،عده‌ای او را شاعر قرن چهارم(۳۴۱-۳۹۴ه‍.ق)و برخی او را شاعر نیمه دوم قرن چهارم و آغاز قرن پنجم هجری می‌دانند که تا سالهایی پس از ۴۱۹زندگی کرده است.<ref>طباطبایی، سید مهدی، بررسی زندگی کسایی مروزی بر اساس خوانشی جدید از قصیده لامیه، ص۱۵۱-۱۶۶</ref>