کاربر ناشناس
خوجه‌های اثناعشری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←ارتباط شیعیان خوجه و ایران
imported>Hasanzade (ويرايش جزيي) |
imported>Hasaninasab |
||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
==ارتباط شیعیان خوجه و ایران== | ==ارتباط شیعیان خوجه و ایران== | ||
به جهت شیعه [[امامیه|دوازده‌امامی]] بودنِ اکثر مردم [[ایران]]، شیعیان خوجه با مردم ایران احساس قرابت می‌کنند.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۲.</ref> آنها برای زیارت [[امام رضا(ع)|امام رضا]](ع) و [[حضرت معصومه(س)|حضرت معصومه]] به ایران می‌آیند. برخی از طلاب خوجه برای تحصیل علوم حوزوی، در [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]] ایران درس می‌خوانند.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۲.</ref> | |||
شیعیان خوجه فعالیت زیادی در مسائل سیاسی | شیعیان خوجه فعالیت زیادی در مسائل سیاسی ندارند؛ اما به رویدادهای مهم سیاسی، واکنش نشان می‌دهند. برای مثال فدراسیون شیعیان خوجه آفریقا درخصوص تعبید [[امام خمینی]] به [[عراق]]، به شاه ایران اعتراض کرد.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۲.</ref> همچنین حبیب والجی از رهبران خوجهٔ ساکن در [[انگلستان]]، در زمان حضور امام خمینی در پاریس با وی دیدار و از مبارزات او حمایت کرد.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۲.</ref> | ||
رهبران خوجه‌ها در مناسبت‌های مختلف با مسئولان [[جمهوری اسلامی ایران]] دیدار کرده‌اند. نمونه آن دیدار ملااصغر رئیس سابق [[فدراسیون جهانی جماعات شیعه خوجه اثناعشری]] با [[امام خمینی]] است.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۴.</ref> همچنین در سال ۱۹۹۶م، [[هاشمی رفسنجانی]] رئیس جمهور وقت جمهوری اسلامی ایران، در سفر به [[تانزانیا]] و [[کنیا]] مورد استقبال محمد دیرانی رئیس فدراسیون آفریقا قرار گرفت.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۴.</ref> | رهبران خوجه‌ها در مناسبت‌های مختلف با مسئولان [[جمهوری اسلامی ایران]] دیدار کرده‌اند. نمونه آن دیدار ملااصغر رئیس سابق [[فدراسیون جهانی جماعات شیعه خوجه اثناعشری]] با [[امام خمینی]] است.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۴.</ref> همچنین در سال ۱۹۹۶م، [[هاشمی رفسنجانی]] رئیس جمهور وقت جمهوری اسلامی ایران، در سفر به [[تانزانیا]] و [[کنیا]] مورد استقبال محمد دیرانی رئیس فدراسیون آفریقا قرار گرفت.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینه تاریخ، ۱۳۸۷ش، ص۶۴.</ref> | ||