احمد الحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد اسماعیل بصری (۱۹۶۸م-نامعلوم) معروف به احمد الحسن الیمانی، مدعی وصایت امام زمان بوده و همچنین خود را یمانی و سفیر امام دوازدهم شیعیان معرفی کرده و در همین راستا پیروانی یافته است. در یکی از روستاهای اطراف [[بصره]] در عراق متولد شد،<ref>ادله جامع دعوت یمانی، ۱۴۳۵ق، ص۱۰.</ref> در سال ۱۹۹۲م از رشته شهرسازی فارغ‌التحصیل شد.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۵.</ref> از زندگی وی تا ۱۹۹۹م خبری در دست نیست،<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۵.</ref> اما او در این سال به نجف رفت و مدت کوتاهی در حوزهٔ درس سید محمدصادق صدر حاضر شد.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۵.</ref> در همان سال به‌دلیل فعالیت سیاسی علیه دولت وقت عراق به‌همراه حیدر مشتت المنشداوی تا سال ۲۰۰۱م در زندان ابوغریب حبس شد.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۶.</ref> سپس تا سال ۲۰۰۴م تحصیل دروس حوزوی را ادامه داد.<ref>فرج‌الله، ادعیاء المهدویة، ۲۰۱۴م، ص۱۴۴.</ref>  

وی ابتدا نیابت عامه فقها را نفی کرده و مدعی فساد مالی در حوزه علمیه نجف بود.<ref>ذوالفقار علی، الحرکات المهدویة، ۲۰۱۴م، ص۱۵۲.</ref> در سال ۲۰۰۳م همراه با [[حیدر مشتت]] ادعا کردند که حیدر مشتت یمانی است، و احمد الحسن فرزند و فرستاده امام عصر. آنها در نزدیکی [[مسجد سهله]] پایگاهی برپا کردند.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۷.</ref> در ۲۰۰۵م از حیدر مشتت جدا شد و خود را یمانی موعود و اولین مهدی از [[دوازده مهدی|مهدیان دوازده‌گانه]] معرفی کرد.<ref>فرج‌الله، ادعیاء المهدویة، ۲۰۱۴م، ص۱۲۱.</ref> احمد الحسن در سال ۲۰۰۸م اعلام قیام کرد و این قیام با درگیری در پادگان الزرگه در اطراف نجف سرکوب شد.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۲۹.</ref> احمد الحسن پس از آن در انظار عمومی ظاهر نشده و برخی از یاران او با باور به غیبتش از گروهی که خود را «انصار احمد الحسن» می‌خوانند، جدا شدند.<ref>محمدی هوشیار، درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن، ۱۳۹۵ش، ص۳۰.</ref> اطلاع دقیقی از زنده بودن وی وجود ندارد و ارتباط مستقیم با او نیز ممکن نیست.<ref>آل‌محسن، الرد القاصم، ۱۴۳۴ق، ص۱۱.</ref>

احمد الحسن مدعی شده است که پس از دیدار با امام دوازدهم شیعیان در شهر کربلا که به‌ادعای وی در سال ۱۴۲۰ق (۱۳۷۸ش) روی داده است، حرکتی اصلاحی علیه فساد مالی در حوزه‌های علمیه را آغاز کرده<ref>احمد الحسن، «خطاب قصة اللقاء...»، سایت المهدیون؛ ادله جامع دعوت یمانی، ۱۴۳۵ق، ص۱۲.</ref> و همچنین گفته است که به‌امر امام مهدی در سال ۲۰۰۲ مأمور شده به مردم ابلاغ کند که او وصی و فرستادهٔ امام مهدی است.<ref>ادله جامع دعوت یمانی، ۱۴۳۵ق، ص۱۳.</ref>

احمد الحسن نسب خود را چنین بیان می‌کند: احمد بن اسماعیل بن صالح بن حسین بن سلمان بن [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|الامام محمد بن الحسن العسکری]]، و اذعان دارد که این نسب را تا پیش از دیدارش با امام زمان نمی‌دانسته<ref>سلمان، الشهب الاحمدیة، ۱۴۳۶ق، ص۱۴.</ref> و پدرانش نیز نمی‌دانسته‌اند.<ref>ادله جامع دعوت یمانی، ۱۴۳۵ق، ص۱۱.</ref> مخالفان او را از قبیلهٔ آلبوسلیم، شاخه‌ای از صیامره، می‌دانند و نسب او را چنین معرفی کرده‌اند: احمد بن اسماعيل بن صالح بن حسين بن سلمان بن داوود بن همبوش» گفته‌اند.<ref>النظامي، [https://m-mahdi.net/sada-almahdi/articles-1765 «هویة المدعو ابن کویطع»]، سایت صدی المهدی.</ref> شیروان الوائلی، وزیر امنیت داخلی عراق، پس از حملات مسلحانهٔ گروه احمد الحسن، نام واقعی او را «احمد اسماعیل کاطع الهمبوش» خواند.<ref>داخل، [https://archive.aawsat.com/details.asp?issueno=10626&article=456819#.YKkAk6gzZdg «التيار المهدوي يقسم العراقيين بين رافض لطروحاته.. ومتفهم لها»]، سایت الشرق الاوسط.</ref>