Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== فلسفه عبادت == | == فلسفه عبادت == | ||
برای چرایی عبادت [[خداوند]] چند علت ذکر شده است. هدف خلقت جهان، یاد و ذکر خدا و نیاز انسان به خدا از جمله دلائل عبادت قرار داده شده است. | برای چرایی عبادت [[خداوند]] چند علت ذکر شده است. هدف خلقت جهان، یاد و ذکر خدا و نیاز انسان به خدا از جمله دلائل عبادت قرار داده شده است. | ||
* '''هدف خلقت جهان:''' بر اساس برخی از آیات قرآن،<ref>سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> هدف آفرینش جهان ([[جن]] و انس ) عبودیت و بندگی خدا است؛ به همین دلیل زمانی که انسان از این هدف منحرف میشود، خداوند [[پیامبران|پیامبرانی]] را [[بعثت انبيا|مبعوث]] میکند تا انسان را از تحت عبادت طاغوت نجات داده، به هدف اصلی خلقت خود باز گرداند.<ref>سوره نحل، آیه۳۶.</ref> مرتضی مطهری عبودیت و پرستش خداوند را چیزی دانسته که در [[فطرت|فطرت انسان]] قرار دارد و با سرشت او عجین شده است؛ ولی گاه از مسیر صحیح خود خارج شده و باعث پرستش موجوداتی از قبیل بت و انسانهای دیگر میشود.<ref>مطهری، آزادی معنوی، ۱۳۷۸ش، ص۱۰۹.</ref> [[امام علی(ع)]] در این باره هدف [[بعثت پیامبر(ص)]] را خارج کردن بندگان خدا از عبادت بتها به سوی عبادت خداوند میداند.<ref>نهجالبلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۴۷، ص۲۰۴.</ref> | * '''هدف خلقت جهان:''' بر اساس برخی از آیات قرآن،<ref>سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> هدف آفرینش جهان ([[جن]] و انس ) عبودیت و بندگی خدا است؛ به همین دلیل زمانی که انسان از این هدف منحرف میشود، خداوند [[پیامبران|پیامبرانی]] را [[بعثت انبيا|مبعوث]] میکند تا انسان را از تحت عبادت طاغوت نجات داده، به هدف اصلی خلقت خود باز گرداند.<ref>سوره نحل، آیه۳۶.</ref> [[مرتضی مطهری]] عبودیت و پرستش خداوند را چیزی دانسته که در [[فطرت|فطرت انسان]] قرار دارد و با سرشت او عجین شده است؛ ولی گاه از مسیر صحیح خود خارج شده و باعث پرستش موجوداتی از قبیل بت و انسانهای دیگر میشود.<ref>مطهری، آزادی معنوی، ۱۳۷۸ش، ص۱۰۹.</ref> [[امام علی(ع)]] در این باره هدف [[بعثت پیامبر(ص)]] را خارج کردن بندگان خدا از عبادت بتها به سوی عبادت خداوند میداند.<ref>نهجالبلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۴۷، ص۲۰۴.</ref> | ||
* '''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل میشود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژهای به دست میآورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref> | * '''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل میشود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژهای به دست میآورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref> | ||
* '''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع میکند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامیدارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref> | * '''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع میکند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامیدارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref> |