عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبادت''' به معنای اطاعت و پیروی خاضعانه حالتی در وجود انسان است که خود را در اختیار حقیقتی که او را آفریده، می‌بیند. هدف از خلقت جهان، یاد و ذکر خدا و نیاز انسان به خدا را فلسفه و چرایی عبادت نامیده‌اند.<br />

در آیه ۳۶ [[سوره نساء]] '''تکبر''' و '''تفاخر''' دو عامل بازدارنده از عبادت [[خداوند]] معرفی شده و در آیات دیگری نیز دوری از تکبر را شرط نیل به عبادت خدا می‌داند.<ref>سوره اعراف، آیه ۲۰۶؛ سوره غافر، آیه ۶؛ سوره سجده، آیه ۱۵.</ref> در آیه ۶۴ [[سوره زمر]] نیز از '''جهالت و نادانی''' به عنوان عامل عبادت غیر خدا نام برده شده است. <br />

در سخنی از [[امام علی(ع)]] '''وابستگی به دنیا''' و اشتغال زیاد به آن به عنوان مانع اصلی عبادت خدا و ترک '''دنیا دوستی''' هم عامل اصلی در رسیدن انسان به کمال معرفی شده است.<ref>نهج‌البلاغه (صبحی صالح)، ۱۴۱۴ق، ص۵۴۵، حکمت۳۹۱.</ref> در قرآن نیز مؤمنین را از غفلت از یاد خدا به خاطر اموال و اولاد برحذر می‌دارد.<ref>سوره منافقون، آیه۹.</ref>

'''حرام خواری''' نیز به عنوان یکی از موانع جدی در مسیر عبادت و بندگی خدا معرفی شده است. [[پیامبر اسلام(ص)]] عبادت همراه با خوردن مال حرام را مانند ساختن بنا بر روی شن‌زار می‌داند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۱، ص۲۵۸.</ref>

در [[قرآن]]، [[روایات]] و کتب تاریخی برخی از شخصیت‌ها به عنوان عبادت کنندگان مشهور و معروف شده‌اند. [[ابراهیم(ع)]]،<ref>سوره ابراهیم، آیه۳۵، ۴۰؛ سوره صافات، آیه ۱۰۹.</ref> [[اسحاق نبی]]،<ref>سوره انبیاء، آیه ۷۲-۷۳.</ref> [[اصحاب کهف]]،<ref>سوره کهف، آیه ۹، ۱۴.</ref> [[الیاس(ع)]]،<ref>سوره صافات، آیه۱۳۲.</ref> [[ایوب(ع)]]،<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۳-۸۴.</ref> [[حبیب نجار]]،<ref>سوره یس، آیه ۲۰-۲۱.</ref> [[زکریا(ع)]]،<ref>سوره آل عمران، آیه۳۸، ۴۱.</ref> [[سلیمان(ع)]]،<ref>سوره سبأ، آیه۱۲-۱۳.</ref> [[عیسی(ع)]]،<ref>سوره نساء،‌ آیه۱۷۲.</ref> [[اصحاب صفه|صحابه فقیر]]،<ref>سوره انعام، آیه۵۲.</ref> [[نوح(ع)]]،<ref>سوره صافات، آیه۸۱.</ref> [[محمد(ص)]]،<ref>سوره فتح، آیه ۲۹</ref> [[مریم مقدس]]،<ref>سوره آل عمران، آیه۴۳.</ref> [[موسی]] و [[هارون(ع)]]،<ref>سوره اعراف، ۱۴۲؛ سوره صافات، آیه ۱۲۲.</ref> [[یعقوب(ع)]]<ref>سوره بقره، آیه۱۲۳؛ سوره انبیاء، آیه۷۲.</ref> و [[یوسف(ع)]]<ref>سوره یوسف، آیه ۲۴</ref> از جمله شخصیت‌هایی هستند که قرآن ویژگی مهم آنان را عبادت خدا می‌داند.