اولوا الامر: تفاوت میان نسخه‌ها

استدلال شیعیان بر [[عصمت]] اولو الامر با استناد به [[آیه اولو الامر]]، بر این مبنا استوار است که [[آیه]] به اطاعت بی‌قیدوشرط از اولو الامر دستور داده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref> دلایل آنها بر این مطلب یکی اطلاق آیه است؛ یعنی آیه پس از امر به اطاعت از اولو الامر، استثناء نیاورده است و دیگر این است که در آیه، امر به اطاعت از اولو الامر، در کنار امر به اطاعت از [[پیامبر(ص)]] آمده است. به باور ایشان این مسئله نشان می‌دهد همان‌طور که باید بی‌قیدوشرط از پیامبر(ص) اطاعت کرد، از اولو الامر هم [[واجب]] است به همین صورت پیروی کرد.<ref>نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref><br />

برپایه این مبنا، استدلال به این شکل است که طبق آیه، اطاعت بی‌قیدوشرط از اولو الامر واجب است. اگر اولو الامر معصوم نباشند و به فعلی [[حرام]] امر کنند، میان دو فرمان خداوند تعارض پیش می‌آید؛ زیرا از سویی واجب است از اولو الامر اطاعت کنیم و فعل حرام را انجام دهیم و از سوی دیگر آن فعل حرام است و نباید آن را انجام دهیم. بنابراین اولو الامر عصمت دارند.<ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۷ق، ص۴۹۳؛ مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۶.</ref><br />

در مقابل به باور شیعیان، امر موجود در آیه به گونه‌ای بیان شده است که استثناءپذیر نیست؛ یعنی به لحاظ عرفی از آن برداشت می‌شود که بی‌قیدوشرط باید از اولو الامر اطاعت کرد و لازمه این سخن عصمت آنان است.<ref>نگاه کنید به مصباح یزدی، راه و راهنما شناسی، ۱۳۷۶ش، ص۲۰۷.</ref>