داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه|آیات]] و [[ حدیث|روایات]] صفات بسیاری را برای حضرت داوود نقل کرده‌اند. براساس [[قرآن]] حضرت داوود زبان حیوانات را می‌فهمید<ref>سوره نمل، آیه۱۶.</ref> و خداوند به او حکومت و [[حکمت]] را عطا کرد و آنچه می‌خواست به او تعلیم داد.<ref>سوره بقره، آیه۲۵۱.</ref> داوود را فردی دانسته‌اند که بسیار عبادت می‌کرد و در خوف خدا بسیار می‌گریست.<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۴۵ق،ج۱، ص۲۲۳.</ref>[[شیخ طوسی]] در [[تفسیر تبیان]] در تفسیر آیه۱۰  سوره سباء (وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا )نبوت و کتب آسمانی زبور و صدای خوش و همنوایی کوه ها را از مصادیق فضل الهی‌ای دانسته که نصیب داوود شده است. <ref>شیخ طوسی، التبیان، ج۸، ص ۳۷۹.

براساس قرآن، کوه‌ها و پرندگان نیز به همراه داوود تسبیح خداوند را می‌گفتند<ref>سوره انبیاء، آیه۷۹.</ref> که البته برای تسبیح کوه‌ها و پرندگان معانی و توجیه‌هاتی ذکر شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳.</ref>

خداوند به حضرت داوود حکمت و فصل الخطاب بودن را عطا کرد<ref>سوره ص: آیه۲۰.</ref> و به او دستور داد در میان مردم قضاوت کند.<ref>سوره ص، آیه۲۶.</ref> در قرآن مواردی از قضاوت حضرت داوود ذکر شده است.<ref>سوره انبیاء، آیه۷۸-۷۹.</ref>آیه ۲۶ سوره ص نیز مقام خلافت را برای داوود گزارش کرده است. ظاهر خلافت به نظر [[علامه طباطبایی]] همان خلافة الله وجانشینی خداست که از شؤونش قضاوت به حق میان مردم است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۷، ص۱۹۴-۱۹۵.  

قرآن در [[سوره ص]]، خطایی را از حضرت داوود در قضاوت کردن نقل کرده است. در این داستان دو فرد به نزد داوود آمده یکی از آن‌ها ابراز داشت که برادر من ۹۹ گوسفند دارد و من تنها یک گوسفند و او اصرار دارد یک گوسفند مرا بگیرد.<ref>سوره ص، آیه۲۳.</ref> در اینجا داوود بدون این‌که کلام طرف مقابل را بشنود، قضاوت می‌کند،‌ و حق را به نفع فرد اول داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹، ص۲۴۸.</ref> داوود پس از آن فهمید که این، امتحان الهی بوده و خطا کرده است. او از این حکم اشتباه از پروردگارش طلب آمرزش کرده، به [[سجده]] افتاد و [[توبه]] کرد.<ref>سوره ص، آیه۲۴.</ref>