کاربر ناشناس
داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخهها
جز
←نبوت و پادشاهی
imported>Shadpoor جز (←نبوت و پادشاهی) |
imported>Shadpoor جز (←نبوت و پادشاهی) |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده میشدند. آخرین داور، [[حضرت سموئیل]] بود که بنیاسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت [[طالوت]] (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۸۶.</ref> در زمان طالوت جنگ بزرگی در گرفت. طالوت وعده داد هر شخصی [[جالوت]]؛ بزرگترین قهرمان سپاه دشمن را بکشد، نصف مالش را به او میدهد و دخترش را نیز به [[عقد نکاح|عقد]] او در میآورد.<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۱.</ref> در آن جنگ حضرت داوود توانست جالوت را بکشد<ref>سوره بقره،آیه۲۵۱.</ref> و نصف مال طالوت را گرفت و داماد او شد.<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref> | پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده میشدند. آخرین داور، [[حضرت سموئیل]] بود که بنیاسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت [[طالوت]] (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۸۶.</ref> در زمان طالوت جنگ بزرگی در گرفت. طالوت وعده داد هر شخصی [[جالوت]]؛ بزرگترین قهرمان سپاه دشمن را بکشد، نصف مالش را به او میدهد و دخترش را نیز به [[عقد نکاح|عقد]] او در میآورد.<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۱.</ref> در آن جنگ حضرت داوود توانست جالوت را بکشد<ref>سوره بقره،آیه۲۵۱.</ref> و نصف مال طالوت را گرفت و داماد او شد.<ref>ابنعساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref> | ||
نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان یعقوب باقی بود، با این حال [[خداوند]] این دو مقام را برای داوود قرار داد<ref>ابنکثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داوود پادشاه بنیاسرائیل نیز گشت.<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> تاریخ پادشاهی داوود، در کتابهای دهم و یازدهم از [[عهد عتیق]]، به نامهای «کتاب دوم سموئیل» و «کتاب اول پادشاهان»، ثبت شده است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، | نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان یعقوب باقی بود، با این حال [[خداوند]] این دو مقام را برای داوود قرار داد<ref>ابنکثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داوود پادشاه بنیاسرائیل نیز گشت.<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> تاریخ پادشاهی داوود، در کتابهای دهم و یازدهم از [[عهد عتیق]]، به نامهای «کتاب دوم سموئیل» و «کتاب اول پادشاهان»، ثبت شده است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۴۹-۵۰</ref> | ||
[[امام باقر(ع)]] حضرت داوود را از معدود انبیایی معرفی میکند که به حکومت نیز رسید.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۸۱.</ref> حضرت داوود با [[لقمان]] همعصر بوده و زمانی که لقمان او را نصیحت میکرد، داوود او را ستایش میکرد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref> | [[امام باقر(ع)]] حضرت داوود را از معدود انبیایی معرفی میکند که به حکومت نیز رسید.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۸۱.</ref> حضرت داوود با [[لقمان]] همعصر بوده و زمانی که لقمان او را نصیحت میکرد، داوود او را ستایش میکرد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref> | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
===زبور=== | ===زبور=== | ||
{{اصلی|زبور}}زبور کتابی است که بر اساس قرآن و احادیث اسلامی، بر حضرت داوود نازل شده است. این کتاب مجموعهای است از پند و حکمت و نیایش با پروردگار. نام زبور سه بار در قرآن و در سورههای [[سوره نساء|نساء]]<ref>آیه ۱۶۳.</ref>، [[سوره انبیاء|انبیاء]]<ref>آیه۱۰۵.</ref> و [[سوره اسراء|اسراء]]<ref>آیه ۵۵.</ref> ذکر شده است. زبور داوود با عنوان «مزامیر»، هفدمین کتاب عهد عتیق است و دربردارنده ۱۵۰ قطعه مناجات است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، | {{اصلی|زبور}}زبور کتابی است که بر اساس قرآن و احادیث اسلامی، بر حضرت داوود نازل شده است. این کتاب مجموعهای است از پند و حکمت و نیایش با پروردگار. نام زبور سه بار در قرآن و در سورههای [[سوره نساء|نساء]]<ref>آیه ۱۶۳.</ref>، [[سوره انبیاء|انبیاء]]<ref>آیه۱۰۵.</ref> و [[سوره اسراء|اسراء]]<ref>آیه ۵۵.</ref> ذکر شده است. زبور داوود با عنوان «مزامیر»، هفدمین کتاب عهد عتیق است و دربردارنده ۱۵۰ قطعه مناجات است.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۴۹-۵۰</ref> | ||
== صفات برجسته == | == صفات برجسته == |