ازبکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

ازبکستان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۳۵

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۱۸ دسامبر ۲۰۱۵

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Ahmadnazem

confirmed، protected، templateeditor

۲۱۴

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ازبکستان''' از کشورهای آسیای مرکزی است که با کشورهای [[افغانستان]]، [[تاجیکستان]]، [[ترکمنستان]]، [[قرقیزستان]] و [[قزاقستان]] مرز مشترک دارد و پایتخت آن [[تاشکند]] می باشد. همزمان با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جمهوری ازبکستان در اول سپتامبر سال ۱۹۹۱م اعلام استقلال کرد و قانون اساسی این کشور در تاریخ هشت دسامبر ۱۹۹۲م به تصویب رسید.
-بیشتر شهرهای ازبکستان، از جمله [[سمرقند]] و [[بخارا]]، تا قبل از قرن حاضر از مهم‌ترین مراکز اسلامی در آسیای مرکزی و ماوراءالنهر بوده‌اند. در دو شهر بزرگ [[سمرقند]] و [[کش]]، از نواحی دوردست [[خراسان بزرگ]]، [[تشیع|مذهب تشیع]] از اواخر قرن دوم هجری به تدریج رواج یافت. فعالیت‌های دانشمندان بزرگ شیعه در این نواحی، حوزه علمی فعالی را در آستانه [[غیبت]] [[امام دوازدهم]] به وجود آورد که دستاوردهای ارزنده‌ای در دور‌ترین نقطهٔ شیعه نشین جهان اسلام در آن روزگار حاصل نمود.  [[حسین بن اشکیب سمرقندی]]، [[ابوعمرو کشی]] و [[محمد بن مسعود عیاشی]] از رجال شیعی معروف این سامان می باشند.
-امروزه بیشتر شیعیان در [[بخارا]] و [[سمرقند]] زندگی می‌کنند و اکثراً به زبان فارسی ـ تاجیکی صحبت می‌کنند. گروه دیگری نیز شیعیان آذری هستند که در زمان استالین از آذربایجان شوروی به این منطقه تبعید شده و بیشتر آن‌ها در راه آهن به کار گماشته شده‌اند. تعداد شیعیان در ازبکستان به درستی معلوم نیست ولی آمار آن‌ها را یک و نیم میلیون نفر ذکر می‌کنند.
 {{جعبه اطلاعات کشور|
 نام اصلی = O‘zbekiston Respublikasi{{سخ}}Ўзбекистон Республикаси  |
@@ خط ۲۱: / خط ۱۶: @@
 جمعیت = ۲۷٬۳۷۲٬۰۰۰ |
 }}
+'''ازبکستان''' از کشورهای آسیای مرکزی است که با کشورهای [[افغانستان]]، [[تاجیکستان]]، [[ترکمنستان]]، [[قرقیزستان]] و [[قزاقستان]] مرز مشترک دارد و پایتخت آن [[تاشکند]] می باشد. همزمان با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جمهوری ازبکستان در اول سپتامبر سال ۱۹۹۱م اعلام استقلال کرد و قانون اساسی این کشور در تاریخ هشت دسامبر ۱۹۹۲م به تصویب رسید.
+بیشتر شهرهای ازبکستان، از جمله [[سمرقند]] و [[بخارا]]، تا قبل از قرن حاضر از مهم‌ترین مراکز اسلامی در آسیای مرکزی و ماوراءالنهر بوده‌اند. در دو شهر بزرگ [[سمرقند]] و [[کش]]، از نواحی دوردست [[خراسان بزرگ]]، [[تشیع|مذهب تشیع]] از اواخر قرن دوم هجری به تدریج رواج یافت. فعالیت‌های دانشمندان بزرگ شیعه در این نواحی، حوزه علمی فعالی را در آستانه [[غیبت]] [[امام دوازدهم]] به وجود آورد که دستاوردهای ارزنده‌ای در دور‌ترین نقطهٔ شیعه نشین جهان اسلام در آن روزگار حاصل نمود.  [[حسین بن اشکیب سمرقندی]]، [[ابوعمرو کشی]] و [[محمد بن مسعود عیاشی]] از رجال شیعی معروف این سامان می باشند.
+امروزه بیشتر شیعیان در [[بخارا]] و [[سمرقند]] زندگی می‌کنند و اکثراً به زبان فارسی ـ تاجیکی صحبت می‌کنند. گروه دیگری نیز شیعیان آذری هستند که در زمان استالین از آذربایجان شوروی به این منطقه تبعید شده و بیشتر آن‌ها در راه آهن به کار گماشته شده‌اند. تعداد شیعیان در ازبکستان به درستی معلوم نیست ولی آمار آن‌ها را یک و نیم میلیون نفر ذکر می‌کنند.
 ==جغرافیا==