مرتضی مطهری: تفاوت میان نسخه‌ها
←از نگاه دیگران
| خط ۱۴۹: | خط ۱۴۹: | ||
[[سید علی حسینی خامنه‌ای| آیت الله سید علی خامنه‌ای]] معتقد است که کمتر کسی و کمتر اندیشمندی را مانند استاد شهید مطهری می‌توان یافت که با این ظرفیت فکری و روحی مشغول به کار باشد. وی هم‌چنان هر سخنرانیِ شهید مطهری را یک کار تخصصی و پرمایه و آثار او را از مبانی فکری [[نظام جمهوری اسلامی ایران]] برشمرده است. | [[سید علی حسینی خامنه‌ای| آیت الله سید علی خامنه‌ای]] معتقد است که کمتر کسی و کمتر اندیشمندی را مانند استاد شهید مطهری می‌توان یافت که با این ظرفیت فکری و روحی مشغول به کار باشد. وی هم‌چنان هر سخنرانیِ شهید مطهری را یک کار تخصصی و پرمایه و آثار او را از مبانی فکری [[نظام جمهوری اسلامی ایران]] برشمرده است. | ||
[[علامه طباطبائی]] مطهری را افزون بر برخورداری از تقوا و انسانیت وجهات اخلاقی بهره‌مند از هوشی فوق العاده‌ای دانسته که هیچ حرفی که به او گفته می شد ضایع نمی‌شد و هدر نمی‌رفت. | [[سید محمدحسین طباطبائی| علامه طباطبائی]] مطهری را افزون بر برخورداری از تقوا و انسانیت وجهات اخلاقی بهره‌مند از هوشی فوق العاده‌ای دانسته که هیچ حرفی که به او گفته می شد ضایع نمی‌شد و هدر نمی‌رفت. | ||
[[سید محمدحسین حسینی تهرانی| علامه طهرانی]] مطهّرى را کسی دانسته که پس از يک عمر درس و بحث و تدريس و خطابه و كتابت و موعظه و تحقيق و تدقيق در امور فلسفيّه... چند ساله آخر عمر چون شمعى كه دائما بسوزد و آب شود، يا پروانهاى كه خود را به آتش زند، و همانند مؤمن متعهّدى شوريدهوار و دلباخته پای در میدان اتصال به باطن و ارتباط با خدای منان و اشراب دل از فیوضات ربانیه نهاد وی بيدارى شبهاى تار و گريه و مناجات در خلوت سحرگاه وتوغّل در ذكر و فكر و ممارست درس قرآن و دورى گزيدن از اهل دنيا و هواپرستان، و پيوستن به اهل الله و اولياى خدا را نشانه سیر و سلوک مطهری برشمرده است. <ref>حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، رساله لب اللباب، ص۱۷<ref> | [[سید محمدحسین حسینی تهرانی| علامه طهرانی]] مطهّرى را کسی دانسته که پس از يک عمر درس و بحث و تدريس و خطابه و كتابت و موعظه و تحقيق و تدقيق در امور فلسفيّه... چند ساله آخر عمر چون شمعى كه دائما بسوزد و آب شود، يا پروانهاى كه خود را به آتش زند، و همانند مؤمن متعهّدى شوريدهوار و دلباخته پای در میدان اتصال به باطن و ارتباط با خدای منان و اشراب دل از فیوضات ربانیه نهاد وی بيدارى شبهاى تار و گريه و مناجات در خلوت سحرگاه وتوغّل در ذكر و فكر و ممارست درس قرآن و دورى گزيدن از اهل دنيا و هواپرستان، و پيوستن به اهل الله و اولياى خدا را نشانه سیر و سلوک مطهری برشمرده است. <ref>حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، رساله لب اللباب، ص۱۷<ref> | ||