منذر بن جارود: تفاوت میان نسخه‌ها

منذر بن جارود هنگام آغاز قیام [[امام حسین(ع)]] از بزرگان بصره بوده است.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۲ </ref> امام(ع) در نامه‌‌ای به بزرگان بصره از جمله منذر دعوت به همراهی نمود اما وی نامه و نامه‌رسان ([[سلیمان بن رزین]]) را تسلیم عبیدالله کرد.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۱ </ref>  درباره نحوه رفتار او با نامه‌رسان دو نظر وجود دارد. عده‌ای معتقدند که منذر به گمان آنکه نامه از جانب [[عبیدالله بن زیاد]] است چنین عملی را مرتکب شده است<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۳۷</ref> اما در مقابل برخی معتقدند وی با عبیدالله هم سو و هم رأی بود و این اقدام وی نیز متأثر از همین هم سوئی بوده است. اینان شاهد این هم‌سوئی را تزویج دختر منذر با عبیدالله می‌دانند.<ref> مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)تفسیر نهج البلاغه، ج۱۱، ص۳۸۳</ref>